معنی میرابو - جستجوی لغت در جدول جو

میرابو

لغت نامه دهخدا

میرانه

(دخترانه)

میر (ازعربی) + انه (فارسی) امیرانه، شاهانه

فرهنگ نامهای ایرانی

شیرابه

مایعی که در ساقۀ بعضی از گیاه هان وجود دارد

فرهنگ فارسی عمید

سیرابی

خوراک آبدار مانند آبگوشت که از شکمبه و شیردان گوسفند درست می کنند، شکمبه

فرهنگ فارسی عمید

میراب

کسی که آب را به خانه ها و کشتزارها تقسیم می کند، نگهبان آب، آبیار

فرهنگ فارسی عمید

میکادو

نوعی شیرینی خشک به شکل چهارگوش

فرهنگ فارسی عمید

تیراکو

(کُ)

حقوق دان و مرد بافضیلت فرانسه (1480-1558م.) که از دوستان و حامیان رابله بود. (از لاروس)

لغت نامه دهخدا

سیرابی

شکنبه، بزرگترین قسمت معده نشخوارکنندگان، سیرآبی

لغت نامه دهخدا

شیرابه

(بَ / بِ)

شیرۀ خشخاش. (ناظم الاطباء) (از برهان) ، مایعی که در ساقۀ بعضی از گیاهها وجود دارد و گاهی می تراود. (فرهنگ فارسی معین). اگر ساقه یا برگ بعضی از نباتات از قبیل شنگ، انجیر، فرفیون و شقایق را قطع نماییم مایع سفیدرنگی به نام شیرابه از آن خارج می گردد و آن در مجاری مخصوصی به نام لوله های شیرابه قرار دارد. رنگ آن اغلب سفید شیری می باشد ولی گاهی مانند شیرابۀ خرزهره بیرنگ و یا مانند شیرابۀ مامیران نارنجی است. شیرابه دارای مواد مختلفی از قبیل صمغها، چربیها، نشاسته ها، و مواد غیرقابل جذب و استخوانی شکل، گوتاپرکا و کائوچو می باشد و قسمت اعظم آنراآب تشکیل می دهد. (گیاه شناسی ثابتی صص 181- 183).
- لوله های شیرابه، لوله هایی در برخی از گیاهان که شیرابۀ آنها در آن قرار دارد و ترشح می کند. رجوع به گیاه شناسی ثابتی صص 181- 185 شود

لغت نامه دهخدا

محرابی

(مِ)

آنکه اهل محراب و ملازم آن است.
- زاهد محرابی، پارسا که پیوسته ملازم محراب و مقیم محراب است:
رخ او چون رخ آن زاهد محرابی
بر رخش بر، اثر سبلت سقلابی.
منوچهری.
، نوعی از شمشیر. (غیاث) (آنندراج). قسمی از شمشیر. (ناظم الاطباء) ، مسجد. (غیاث) (ناظم الاطباء) ، قوسی. کمانی. (یادداشت مرحوم دهخدا).
- ابروان محرابی، کمانی:
نماز در خم آن ابروان محرابی
کسی کند که به خون جگر طهارت کرد.
حافظ.
، هر چیز که به شکل محراب باشد.
- ریش محرابی، همانند محراب در هیأت

لغت نامه دهخدا

مترابل

(مُ تَ بِ)

شیری نماینده. (از منتهی الارب). شیر و مانند شیر و شبیه به اسد. (ناظم الاطباء). و رجوع به ترابل شود

لغت نامه دهخدا

مترابط

(مُ تَ بِ)

ماء مترابط، آب که سپری نشود. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از آنندراج) ، پاینده و دائم. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون)

لغت نامه دهخدا

میکادو

امپراتور ژاپن. (یادداشت مؤلف). عنوان هر یک از امپراتوران ژاپن

لغت نامه دهخدا

میربار

رئیس تشریفات دربار، حاجب بار، آنکه مردم را برای آمدن به حضور پادشاه بار می دهد، (ناظم الاطباء)، آن که مردم را بار دهد برای آمدن به حضور و این را در هندوستان داروغۀ دیوانخانه گویند، (آنندراج) :
داری سپهر هفتم و جبریل معتکف
داری بهشت هشتم وادریس میربار،
خاقانی،
رحمت میربار جلال اوست و عزت پرده دار کمال او، (راحهالصدور راوندی)،
گفته ای ای میربار قصۀ شهری بشاه
حال غریبان بگوی نوبت ایشان رسید،
میرحسن دهلوی

لغت نامه دهخدا

بیقابو

بدون جلوگیری، محفوظ، (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

میرانه

(نَ / نِ)

امیرانه. همچون میران. همچون امیران. شاهانه. بمانند میران:
پیچیده یکی لاکی میرانه به سر بر
بربسته یکی گزلک ترکانه کمر بر.
سوزنی

لغت نامه دهخدا

میراب

دهی است از دهستان خروسلو بخش گرمی شهرستان اردبیل، واقع در 37هزارگزی باختری گرمی با 120 تن سکنه، آب آن از چشمه و راه آن مالرو است، (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

میراب

مباشر و ناظر تقسیم آبها، (ناظم الاطباء)، باغبان که آب رسانی ذمۀ او باشد، (از غیاث)، آبران، آبرانه، قلاّد، آب بخش، آبیار، اویار، آن که آب را بخشد، (یادداشت مؤلف)، آن که بر سهمیۀ هر خانه یا باغ یا کشتزار از آب رود یا نهر یا قنات یا چشمه نظارت دارد و شغل او رساندن سهم آب هرکس به اوست در موعدهای مقرر:
چند بینی گردش دولاب را
سر برون کن هم ببین میراب را،
مولوی،
می شکافد سینه ام را عاقبت همچون صدف
می دهد گر قطره ای میراب این دریا مرا،
کلیم کاشی (از آنندراج)،
در بیان تفصیل شغل میراب دارالسلطنۀ اصفهان تعیین مادی سالاران و تنقیۀ انهار و جداول و رسانیدن آب زاینده رود به تمامی محال اصفهان که از آب رودخانه شرب می شود، (تذکرهالملوک چ دبیرسیاقی ص 50)، داروغۀ گذر دریاکه کشتیها به اختیار او باشد، (غیاث)

مباشر و ناظر تقسیم آبها، (ناظم الاطباء)، باغبان که آب رسانی ذمۀ او باشد، (از غیاث)، آبران، آبرانه، قَلاّد، آب بخش، آبیار، اویار، آن که آب را بخشد، (یادداشت مؤلف)، آن که بر سهمیۀ هر خانه یا باغ یا کشتزار از آب رود یا نهر یا قنات یا چشمه نظارت دارد و شغل او رساندن سهم آب هرکس به اوست در موعدهای مقرر:
چند بینی گردش دولاب را
سر برون کن هم ببین میراب را،
مولوی،
می شکافد سینه ام را عاقبت همچون صدف
می دهد گر قطره ای میراب این دریا مرا،
کلیم کاشی (از آنندراج)،
در بیان تفصیل شغل میراب دارالسلطنۀ اصفهان تعیین مادی سالاران و تنقیۀ انهار و جداول و رسانیدن آب زاینده رود به تمامی محال اصفهان که از آب رودخانه شرب می شود، (تذکرهالملوک چ دبیرسیاقی ص 50)، داروغۀ گذر دریاکه کشتیها به اختیار او باشد، (غیاث)

لغت نامه دهخدا

میراو

میراب، (ناظم الاطباء)، میرآب که در عرف میربحر گویند، (آنندراج)، و رجوع به میراب شود

لغت نامه دهخدا

میراثی

منسوب و متعلق به میراث، مال موروثی و ارثی، (ناظم الاطباء)، مال میراث، مرده ریگ، مرده ری، مال که از دیگری به نسب یا سبب پس از مرگ او رسیده باشد، مقابل مکتسب:
مال میراثی ندارد خود وفا
چون بناکام از گذشته شد جدا،
مولوی،
، میراث برنده، ارث بر، وارث، که میراث از مرده برد: چون امیرمحمود بشرب و عیش و اتلاف و طیش چنانک شیوۀ میراثیان باشد، (تاریخ جهانگشای جوینی)،
مرد میراثی چه داند قدر مال
رستمی جان کند مجان یافت زال،
مولوی،
و رجوع به میراث خوار شود

لغت نامه دهخدا

میرابی

دهی است از دهستان رودخانه بخش میناب شهرستان بندرعباس، واقع در 95هزارگزی شمال میناب با 200 تن سکنه، آب آن از رودخانه و راه آن مالرو است، (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 8)

لغت نامه دهخدا

میرابی

شغل و پیشۀ میراب، عمل میراب، عمل مباشرت و نظارت بر تقسیم آب:
خضر نتواند به آب زندگی از ما خرید
منصب میرابی سرچشمۀ آئینه را،
میرزاصائب،
رجوع به میراب شود،
حقی که به جهت تقسیم آب به میرابها دهند

لغت نامه دهخدا

خریابو

(خَرْ)

یابوی بدشکل و قوی هیکل. (یادداشت بخط مؤلف) ، هرچیز بدهیکل ناهموار. (یادداشت بخط مؤلف) ، آلتی که به جهت راه رفتن اطفال سازند. (یادداشت بخط مؤلف)

لغت نامه دهخدا

میراثی

در تازی نیامده رخنی مانداکی رخنیک منسوب به میراث، ارث برنده وارث مرد میراثی چه داند قدر مال ک رستمی جان کند مجان یافت زال. (مثنوی)

فرهنگ لغت هوشیار

میرابی

عمل و شغل میراب، حقی که به جهت تقسیم آب بمیرابها دهند، دایره میاه

فرهنگ لغت هوشیار

میکادو

عنوان هریک از امپراتوران ژاپن

فرهنگ لغت هوشیار

مضرابی

در تازی نیامده رود ها سازهای زهی زخمه خور، تور انبانی پرنده ای که در تور انبان گرفتار افتد منسوب به مضراب: سازهایی که آنها را بوسیله مضراب (زخمه) نوازند، مرغی که در مضراب گرفتار شده: ز آسیب تو از فلک فرو ریزند انجم چو کبوتران مضرابی. (انوری)

فرهنگ لغت هوشیار