آنکه اهل محراب و ملازم آن است. - زاهد محرابی، پارسا که پیوسته ملازم محراب و مقیم محراب است: رخ او چون رخ آن زاهد محرابی بر رخش بر، اثر سبلت سقلابی. منوچهری. ، نوعی از شمشیر. (غیاث) (آنندراج). قسمی از شمشیر. (ناظم الاطباء) ، مسجد. (غیاث) (ناظم الاطباء) ، قوسی. کمانی. (یادداشت مرحوم دهخدا). - ابروان محرابی، کمانی: نماز در خم آن ابروان محرابی کسی کند که به خون جگر طهارت کرد. حافظ. ، هر چیز که به شکل محراب باشد. - ریش محرابی، همانند محراب در هیأت
