معنی مهرفروز در لغت نامه دهخدا

که روشنائی آن چون مهر باشد. روشن چون آفتاب. که فروزش چون فروز مهر باشد:، بود دل مهرفروزش بدو، پاس شب و روزی روزش بدو.، نظامی (مخزن الاسرار ص 102)

معنی مهرفروز در فرهنگ لغت هوشیار

روشنائی آن چون مهر باشد، روشنائی چون آفتاب

معنی مهرفروز - جستجوی لغت در جدول جو

مهرفروز(مِ فُ)

لغت نامه دهخدا

مهرفروز

فرهنگ لغت هوشیار

چهرفروز

(دخترانه)

چهرافروز

فرهنگ نامهای ایرانی

مهرافروز

(دخترانه)

روشن کننده مهر و محبت

فرهنگ نامهای ایرانی

مه فروز

(دخترانه)

فروزنده و روشن کننده چون ماه روشن و پیدا

فرهنگ نامهای ایرانی

چهرافروز

(دخترانه)

مرکب از چهر (صورت) + افروز (افروزنده، روشن کننده)

فرهنگ نامهای ایرانی

مه فروغ

(دخترانه)

پرتو ماه

فرهنگ نامهای ایرانی

آذرفروز

(دخترانه و پسرانه)

روشن کننده آتش، از شخصیتهای شاهنامه، نام یکی از چهار پسر اسفندیار، نیز دلداده بهرام در داستان همای و همایون

فرهنگ نامهای ایرانی

گهرفروش

(حَ)

مخفف گوهرفروش:
قدر گهر جز گهرفروش نداند
اهل ادب را ادیب داند مقدار.
فرخی.
در باغ کنون حریرپوشان بینی
بر کوه صف گهرفروشان بینی.
منوچهری.
رجوع به گوهرفروش شود

لغت نامه دهخدا

گهرافروز

(دِ ثَ / ثِ)

مخفف گوهرافروز. رجوع به ذیل همین کلمه شود

لغت نامه دهخدا

مهرافروز

(دَ خوَرْ / خُرْ)

فروزنده و روشن کننده مهر. که خورشید از آن نور گیرد. که به خورشید فروغ دهد:
بی ماه مهرافروز خود تا بگذرانم روز را
دامی به راهی می نهم مرغی به دامی می زنم.
حافظ

لغت نامه دهخدا

مهرفروغ

(مِ فُ)

با فروغی چون مهر، مجازاً، زیبا. جمیل. تابناک:
حافظ از شوق رخ مهرفروغ تو بسوخت
کامکارا نظری کن سوی ناکامی چند.
حافظ

لغت نامه دهخدا

آذرفروز

(ذَ فُ)

آتش افروز، و آن ظرفی سفالین است که بدان آتش را تیز کنند

لغت نامه دهخدا