- ممانعت
کسی را از کاری بازداشتن، منع کردن، جلوگیری کردن
معنی ممانعت - جستجوی لغت در جدول جو
- ممانعت (مُ نَ / نِ عَ)
بازداشتگی و منع و نهی و تعرض و مزاحمت و اعتراض و دفع. (ناظم الاطباء). بازداشتن کسی از چیزی. جلوگیری. بازداشت. منع. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : محسن بن طاق که امیر غز بود راه او بگرفت و به ممانعت او برخاست. (ترجمه تاریخ یمینی). منتصر به اسفراین افتاد و مردم اسفراین از خوف فتنه به ممانعت او برخاستند. (ترجمه تاریخ یمینی). رجوع به ممانعه شود.
- ممانعت کردن، جلوگیری کردن. بازداشتن از کاری
- ممانعت کردن، جلوگیری کردن. بازداشتن از کاری
- ممانعت
بازداشتگی، منع، نهی، اعتراض
- ممانعت ((مُ نِ عَ))
جلوگیری کردن، بازداشتن
- ممانعت
بازدارندگی، جلوگیری، بازداری، جلوگیری
- ممانعت
بازداشتن، جلوگیری، خودداری، دفع، قدغن، منع
متضاد: ترغیب
متضاد: ترغیب
- ممانعت
ممنوعیت
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
پیروی کردن، در پی کسی رفتن، بدرقه کردن، مسافتی دنبال مسافر یا مهمان رفتن
یکدیگر را راندن و دور کردن، از کسی حمایت و طرف داری کردن، دفاع کردن، سهل انگاری در انجام کاری، تعلّل کردن
امانت، امین بودن، مقابل خیانت، راستی و درستکاری، جمع امانات، مالی یا چیزی که به کسی می سپارند تا از آن نگه داری کند، ودیعه، دادن چیزی به کسی برای اینکه از آن نگه داری کند
(مُ صَ /صِ عَ)
لغت نامه دهخدا
مماصعه. با هم کشش و پیکار و خصومت کردن. (از منتهی الارب) ، جدال. پیکار: اصحاب شمس المعالی دل بر مقارعت و مماصعت قوم قرار دادند. (ترجمه تاریخ یمینی ص 265). ازهر دو جانب در ممانعت و مماصعت و محاربت و مضاربت هر آنچه در حیز قدرت و امکان بود مبذول داشتند. (ترجمه تاریخ یمینی چ شعار ص 28). رجوع به مماصعه شود
(عَرَ)
لغت نامه دهخدا
بازداشتن از یکدیگر و کسی را از چیزی. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). کسی را از چیزی بازداشتن. (مصادر زوزنی). کسی را از چیزی واداشتن. (تاج المصادر بیهقی). بازداشتن و منع کردن. (غیاث اللغات) ، در اصطلاح، عبارت از آن است که سائل مقدمات دلیل استدلال کننده را کلاً یا بعضاً نپذیرد. (از کشاف اصطلاحات الفنون). رجوع به تعریفات جرجانی شود
