معنی مبایعت

فرهنگ لغت هوشیار

مبایعت: مُرَکَّب اَز: مبایعه’ عربی، مبایعه. بیعت کردن: طبقات مردم از صدق یقین و خلوص اعتقاد دست به مبایعت او یازیدند و به امامت او تبرک جستند. (ترجمه تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 307)، و رجوع به معنی دوم مادۀ بعد شود

لغت نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

مشایعت: پیروی کردن، در پی کسی رفتن، بدرقه کردن، مسافتی دنبال مسافر یا مهمان رفتن

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ لغت هوشیار

مبایعه: مبایعه و مبایعت در فارسی: خرید و فروش، سر سپردن هم پیمان شدن خرید و فروش کردن، بیعت کردن، خرید و فروش، بیعت

فرهنگ لغت هوشیار

مباضعت: جماع کردن آرمیدن: و بلفظ فعل از آنست که فعل در باب مباشرت و مباضعت مضاف با مرد است

فرهنگ لغت هوشیار

فرهنگ لغت هوشیار

واژه‌های مرتبط با مبایعت