معنی معطری - جستجوی لغت در جدول جو

معطری

لغت نامه دهخدا

معطی

(پسرانه)

بخشنده، عطاکننده، از نامهای خداوند

فرهنگ نامهای ایرانی

معری

ناپوشیده، برهنه، لخت، عریان، متجرّد، تهک، عور، پتی، لوت، لچ، غوشت، عاری، رت، لاج، ورت، اوروت

فرهنگ فارسی عمید

معطی

عطا کننده، بخشنده

فرهنگ فارسی عمید

عطری

دارای عطر، معطر

فرهنگ فارسی عمید

معطر

ادویه دان، ظرفی که ادویۀ مطبخ در آن جای دارد

فرهنگ فارسی عمید

معطره

(مُ طِ رَ)

شتر مادۀ اصیل و برگزیده. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) : ناقه معطره، شتر مادۀ اصیل و برگزیده که گویی بر موهایش صبغه ای از زیبایی اوست. ج، معطرات. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

معاری

(مَ)

جمع واژۀ معری ̍. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) ، فرشها و گستردنیها. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، آنچه دیده شود مانند رخسار و دستها و پاها. (از اقرب الموارد) : ما احسن معاری هذه المراءه، چه نیکوست دست و پای و روی و رخسار این زن. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، جاهایی که چیزی در آن نروید. (از اقرب الموارد). و رجوع به معری ̍ شود

جَمعِ واژۀ مَعری ̍. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) ، فرشها و گستردنیها. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، آنچه دیده شود مانند رخسار و دستها و پاها. (از اقرب الموارد) : ما احسن معاری هذه المراءه، چه نیکوست دست و پای و روی و رخسار این زن. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، جاهایی که چیزی در آن نروید. (از اقرب الموارد). و رجوع به مَعری ̍ شود

لغت نامه دهخدا

معجری

(مِ جَ)

معجر بودن. خاصیت معجر داشتن. همچون معجر بودن که سر برهنه را پوشاند:
عیسی خرد را کند تابش ماه دایگی
مریم عور را کند برگ درخت معجری.
خاقانی.
و رجوع به معجر شود

لغت نامه دهخدا

معبری

(مُ عَبْ بِ)

تعبیر خواب گفتن. (ناظم الاطباء). صفت و حالت معبر

لغت نامه دهخدا

معتری

(مُ تَ)

میهمانی که فرومی گیرد میزبان را. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) ، کاری که پیش می آید و فرومی گیرد کسی را. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب). و رجوع به اعتراء شود، احسان گیرنده که فرومی گیرد. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از محیطالمحیط)

لغت نامه دهخدا

معطره

(مُ عَطْ طَرَ)

مؤنث معطر. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). خوشبوی. (از اقرب الموارد). و رجوع به معطر شود

لغت نامه دهخدا

معطیر

(مِ)

آنکه عطر بسیار به کار گیرد، مذکر و مؤنث در این یکسان است. (مهذب الاسماء) (از اقرب الموارد). زن و مرد بسیار عطر سوزنده و خوشبوی ناک. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) ، شتر مادۀ سرخ که خویش بوی خوش دارد. (منتهی الارب) (آنندراج). ماده شتر سرخ که عرق وی بوی خوش دارد. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

معمری

(مَ مَ)

محمد بن احمد نحوی، مکنی به ابوالعباس (متوفی 300 هجری قمری) از علمای نحو از شاگردان زجاج بوده. وی شعر نیز می گفته است. (از ریحانه الادب ج 4 ص 48)

لغت نامه دهخدا

معمری

(مُ عَمْ مَ)

معمر بودن. طول عمر. درازی زندگانی:
باد چو روز آن جهان خمسین الف سال تو
بیش ز مدت ابد ذات ترا معمری.
خاقانی.
و رجوع به معمر شود

لغت نامه دهخدا

مسطری

(مِ طَ)

مسطر بودن. حالت مسطر داشتن. راستی. استقامت:
مستقیم احوال شو تا خصم سرگردان شود
بس که پرگاری کند او چون تو کردی مسطری.
انوری.
هیکل خاک را زنو حرز نویسد آسمان
در حرکات از آن کند جدول جوی مسطری.
خاقانی.
و رجوع به مسطر شود

لغت نامه دهخدا

مضطری

(مُ طَ / مُ طَرْ ری)

درماندگی و بیچارگی:
دست رباب و سر یکی بسته به ده رسن گلو
زیر خزینۀ شکم کاسۀ سر ز مضطری.
خاقانی (دیوان چ سجادی ص 427).
و رجوع به مضطر شود

لغت نامه دهخدا

معطلی

(مُ عَطْ طَ)

درنگی و دیری. (ناظم الاطباء). گرفتار چیزی شدن و وقت خود را صرف آن کردن: پختن این غذا یک ساعت معطلی دارد. (فرهنگ لغات عامیانۀ جمال زاده). منتظر ماندن. انتظار.
- بدون معطلی، بی معطلی. بدون درنگ. بدون انتظار کشیدن.
، بیکاری، سرگردانی. (ناظم الاطباء) ، اهمال و غفلت. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

معمری

(مُ عَمْ مَ / مَ مَ)

ابومنصور محمد بن عبدالله وزیر ابومنصور محمد بن عبدالرزاق. رجوع به بیست مقالۀ قزوینی و تاریخ ادبیات دکتر صفا چ 1 ج 1 ص 321 و نیز رجوع به ابومنصور بن عبدالرزاق طوسی شود

لغت نامه دهخدا