- مسهب (مُ هَِ)
فراخ رو. (منتهی الارب) (آنندراج) : فرس مسهب، اسب فراخ قدم. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) ، مرد بسیارگوی. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (آنندراج). مرد بسیارگوی و پرحرف. (ناظم الاطباء). بسیارگوی. (مهذب الاسماء). مسهب
معنی مسهب - جستجوی لغت در جدول جو
- مسهب (مُ هََ)
مدهوش شده از گزیدگی مار، گونۀ برگردیده از بسیاری محبت و یا از ترس و یا از بیماری. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، چاه به ریگ رسیده. (از منتهی الارب) ، مرد بسیارگوی. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (آنندراج). مرد بسیارگوی و پرحرف. (ناظم الاطباء). بسیارگوی. (مهذب الاسماء). مسهب
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(پسرانه)
فرهنگ نامهای ایرانی
آزاد شده، بر حال خود گذاشته شده، نام یکی از سه برادری که در بخارا پول رایج قرون اولیه هجری راسکه زدند
راه و روش، طریقه، هر یک از فرقه ها و گرایشات دینی با مجموعه ای از آیین ها و آموزه ها
(مُ سَیْ یَ)
لغت نامه دهخدا
ستور گذاشته شده بر سر خود. (از منتهی الارب) (آنندراج). بر سر خود گذاشته شده. (ناظم الاطباء) : صبی مسیب، طفل بدون محافظ و بدون نگاهبان. (از اقرب الموارد)
(مُ لِ)
لغت نامه دهخدا
ناقه و زن بچه مرده یا ناتمام افکنده. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). مسلّب. (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). و رجوع به مسلّب شود
(مُ سَلْ لِ)
لغت نامه دهخدا
ماده شتر و یا زن بچه مرده یا ناتمام افکنده. مسلب. (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). و رجوع به مسلب شود
(مُ سَیْ یَ)
لغت نامه دهخدا
نام یکی از سه برادری که در بخارا در قرون اولیۀ هجری پول رایج آن زمان را که درهم نامیده میشد سکه میزدند. (دو برادر دیگر یکی محمد و دیگری غطریف نام داشت). سکه هائی که این سه برادر ضرب مینمودند به نام خودشان معروف به ود که به ترتیب درمهای مسیبیه، محمدیه و غطریفیه می نامیدند. (از احوال و اشعار رودکی ج 1 صص 70-71)
ابن علس بن مالک بن عمرو بن قمامه. شاعر جاهلی و خال اعشی میمون. اسمش را زهیر و کنیه اش را ابوفضه گفته اند. دیوان شعری دارد که چندین تن جداجدا گرد کرده اند. (از منتهی الارب) (از الاعلام زرکلی) (از ابن الندیم ص 224)
نام پدر سعید. (منتهی الارب)
ابن علس بن مالک بن عمرو بن قمامه. شاعر جاهلی و خال اعشی میمون. اسمش را زهیر و کنیه اش را ابوفضه گفته اند. دیوان شعری دارد که چندین تن جداجدا گرد کرده اند. (از منتهی الارب) (از الاعلام زرکلی) (از ابن الندیم ص 224)
نام پدر سعید. (منتهی الارب)
(مُ قِ)
لغت نامه دهخدا
نعت فاعلی ازاسقاب، نزدیک و قریب: منزل مسقب. (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب) ، بعید، از اضداد است. (منتهی الارب). و رجوع به اسقاب شود
(مُ هََ)
لغت نامه دهخدا
اسب کم اصل. (منتهی الارب). اسب هجین. مشهب. (از اقرب الموارد). اسب کم اصل و هجین. (ناظم الاطباء) ، رجل مسهم الجسم، مرد لاغر در عشق. (منتهی الارب). مرد لاغر از عشق. (ناظم الاطباء)
(مُ سَهَْ هََ)
لغت نامه دهخدا
چادر خطدار. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) (آنندراج). بردی چون سوفار تیر نگار کرده. (مهذب الاسماء)
(مُ هََ بَ)
لغت نامه دهخدا
تأنیث مسهب: بئر مسهبه، چاهی که از بسیاری ریگ آب ندهد، چاه مغاک. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). چاهی دورفرود. (مهذب الاسماء)
بیدار گشته، بیدار بیدار شده، بیدار: نوز نبرداشتست مار سر از خواب نرگس چون گشت چون سلیم مسهد. (منوچهری)
شکم نرم کننده، دوائی که رطوبات عروق و اعضا دیگر را بسوی امعا کشد و از روده بیرون کند، کار کن
