- مستنصر
کسی که یاری و نصرت بخواهد، یاری خواهنده
معنی مستنصر - جستجوی لغت در جدول جو
- مستنصر (مُ تَ صِ)
یاری خواهنده و استمدادکننده. (از اقرب الموارد). یاری طلب. یاری خواه، سائل وپرسنده. (از اقرب الموارد). رجوع به استنصار شود
- مستنصر (مُ تَ صِ)
المستنصر بالله. هشتمین خلیفۀ فاطمی. رجوع به مستنصر بالله شود:
مستنصر از خدای دهد نصرت
زین پس بر اولیای شیاطینم.
ناصرخسرو.
مستنصر معالی و حکمت به نظم و نثر
بر امتش که خواند الا که حجتش.
ناصرخسرو.
بشتاب سوی حضرت مستنصر
ره زی شجر جزاز ثمره مسپر.
ناصرخسرو
مستنصر از خدای دهد نصرت
زین پس بر اولیای شیاطینم.
ناصرخسرو.
مستنصر معالی و حکمت به نظم و نثر
بر امتش که خواند الا که حجتش.
ناصرخسرو.
بشتاب سوی حضرت مستنصر
ره زی شجر جزاز ثمره مسپر.
ناصرخسرو
- مستنصر
یاری دهنده، پیروزی دهنده، نام یکی از فرمانروایان اسماعیلی در مسر پیروزی خواه، یاریخواه یاری خواهنده نصرت جوینده، جمع مستنصرین
- مستنصر ((مُ تَ ص))
یاری خواهنده
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(مُ تَ صِ)
لغت نامه دهخدا
نعت فاعلی از استنصاف. تمام حق خود گیرنده. (ازمنتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، انصاف خواهنده. (از اقرب الموارد). رجوع به استنصاف شود
(مُ تَ صِ)
لغت نامه دهخدا
استخراج کننده. (از اقرب الموارد). بیرون آورندۀ چیزی. (از منتهی الارب) ، گرمائی که می افکند خار خشک بهمی را. (از منتهی الارب). رجوع به استنصال شود
(مُ تَ ظَ)
لغت نامه دهخدا
جایگاه نظاره کردن:
اندیشه نردبان کند از وهم و برشود
از منظر سپهر به مستنظر سخاش.
خاقانی
اندیشه نردبان کند از وهم و برشود
از منظر سپهر به مستنظر سخاش.
خاقانی
(مُ تَ ظِ)
لغت نامه دهخدا
مهلت خواهنده و آنکه مهلت می خواهد. (ناظم الاطباء) ، درخواست کننده ’نظره’ از کسی. (از اقرب الموارد). رجوع به نظره شود، منتظرشونده کسی را. (از اقرب الموارد). رجوع به استنظار شود
(مُ تَ کَ)
لغت نامه دهخدا
امری که مجهول باشد. (از اقرب الموارد). بعید. ناشناخته:
لیس علی اﷲ بمستنکر
ان یجمعالعالم فی واحد.
، منکر. متنکر. ناشناس: و پوشیده و مستنکر به بغداد آمد (حضرت رضا (ع)) . (تاریخ بیهقی ص 136). یک گرمگاه این غلامان و مقدمان محمودی مستنکر با بارانیهای کرباسین و دستارها در سر گرفته پیاده به نزدیک امیر مسعود آمدند. (تاریخ بیهقی ص 128)، بد و زشت. (غیاث) (آنندراج). ناپسندیده:
مسلمانان مسلمانان بترسید از گرفت حق
که چون بگرفت پیش آید هزاران کار مستنکر.
(جوامعالحکایات عوفی چ معین ص 11)
لیس علی اﷲ بمستنکر
ان یجمعالعالم فی واحد.
، منکر. متنکر. ناشناس: و پوشیده و مستنکر به بغداد آمد (حضرت رضا (ع)) . (تاریخ بیهقی ص 136). یک گرمگاه این غلامان و مقدمان محمودی مستنکر با بارانیهای کرباسین و دستارها در سر گرفته پیاده به نزدیک امیر مسعود آمدند. (تاریخ بیهقی ص 128)، بد و زشت. (غیاث) (آنندراج). ناپسندیده:
مسلمانان مسلمانان بترسید از گرفت حق
که چون بگرفت پیش آید هزاران کار مستنکر.
(جوامعالحکایات عوفی چ معین ص 11)
(مُ تَ کِ)
لغت نامه دهخدا
ناشناسنده. (از منتهی الارب). جاهل نسبت به امری. (از اقرب الموارد) ، دریافت خواهنده امری را که نمی شناسد. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). رجوع به استنکار شود
(مُ تَ هَِ)
لغت نامه دهخدا
آب رونده در زمین. (از منتهی الارب) ، فراخ شونده، گیرندۀ زمین محکم برای جاری کردن نهر. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). رجوع به استنهار شود
(مُ تَ)
لغت نامه دهخدا
طلب روشنی کننده و نورجوینده. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). نورطلب. نورگیر. مقابل منیر. موجودات از نظر شیخ اشراق یا منیر هستند که خود منور غیر و متنور بالذات می باشند، و یا مستنیرند که از منیر بالذات کسب نور کننداعم از نور حقیقی که وجود و کمال باشد و یا نور مجازی، چنانکه ماه از آفتاب نور مجازی گیرد و انوار طولیه و عرضیه از نورالانوار نور حقیقی گیرند. (از فرهنگ علوم عقلی) ، در اصطلاح فیزیکی، جسمی را گویند که تا در معرض تابش نور از منبعی واقع نشود قابل رؤیت نباشد، نورانی:
گردنده و رونده به فرمان حکم اوست
گردون مستدیر و مه و مهر مستنیر.
سوزنی.
آفتاب رنگ چهرۀ ضمیر او را ثنا کرد جرم او شفاف و مستنیر از آن شد. (سندبادنامه ص 12).
کانچه می گوید رسول مستنیر
مر مرا هست آن حقیقت در ضمیر.
مولوی (مثنوی).
، روشن. (از منتهی الارب). روشن شونده. (از اقرب الموارد) ، غلبه کننده و ظفریابنده. (از اقرب الموارد). و رجوع به استناره شود
گردنده و رونده به فرمان حکم اوست
گردون مستدیر و مه و مهر مستنیر.
سوزنی.
آفتاب رنگ چهرۀ ضمیر او را ثنا کرد جرم او شفاف و مستنیر از آن شد. (سندبادنامه ص 12).
کانچه می گوید رسول مستنیر
مر مرا هست آن حقیقت در ضمیر.
مولوی (مثنوی).
، روشن. (از منتهی الارب). روشن شونده. (از اقرب الموارد) ، غلبه کننده و ظفریابنده. (از اقرب الموارد). و رجوع به استناره شود
(مُ تَ صِ)
لغت نامه دهخدا
آنکه خاموش بایستد، آنکه از کسی بخواهد که به او گوش فرادهد. (از اقرب الموارد) ، خاموش بودن خواهنده. (از منتهی الارب). رجوع به استنصات شود
(اَ مَرْ)
لغت نامه دهخدا
حسن بن یحیی بن علی بن حمود (متوفی در 446هجری قمری / 1054 میلادی) از خلفای دولت بنی حمود در اندلس. وی به سال 432 هجری قمری بخلافت رسید. رجوع به اعلام زرکلی چ 1 ج 1 ص 243 و ’مستنصر’ و ’حسن بن یحیی’ شود
حکم بن عبدالرحمن الناصربن محمد بن عبداﷲ. (302- 366 هجری قمری / 914- 976 میلادی) ازخلفای اموی در اندلس. وی به سال 350 ه. ق. بخلافت رسید. رجوع به اعلام زرکلی چ 1 ج 1 ص 266 و مستنصر شود
عمر بن یحیی مکنی به ابوحفص (متوفی در 694 هجری قمری / 1295 میلادی) از ملوک حفصیه در تونس بود. رجوع به اعلام زرکلی چ 1 ج 2 ص 725 و ’مستنصر’ و ’عمر بن یحیی’ شود
حکم بن عبدالرحمن الناصربن محمد بن عبداﷲ. (302- 366 هجری قمری / 914- 976 میلادی) ازخلفای اموی در اندلس. وی به سال 350 ه. ق. بخلافت رسید. رجوع به اعلام زرکلی چ 1 ج 1 ص 266 و مستنصر شود
عمر بن یحیی مکنی به ابوحفص (متوفی در 694 هجری قمری / 1295 میلادی) از ملوک حفصیه در تونس بود. رجوع به اعلام زرکلی چ 1 ج 2 ص 725 و ’مستنصر’ و ’عمر بن یحیی’ شود
نا شناخته، زشت نا شناسنده، شناسایی خواه 1 زشت ناپسند مکروه: مسلمانان، مسلمانان، بترسید ازگرفت حق که چون بگرفت پیش آرد هزاران کار مستنکر 0 (حسن غزنوی) توضیح در دیوان سید حسن غزنوی 0 مد: 83 مشکلتر آمده، 0 ناشناخته ناشناس 0 ناشناسنده، پرسنده چیزی که نمیداند، جمع مستنکرین
شید گیر شید جوی، روشن نور جوینده روشنایی جوینده مقابل منیر. یا ستاره مستنیر. ستاره ای که از خود نور ندارد و از ستارگان دیگر نورگیرد مقابل ستاره منیر: مانند ماه که از خورشید کسب نور کند، روشن
مولش خواسته (مولش مهلت تانی در کار)، بیوسیده، بیوسگاه چشم به راه بیوسنده، مولشخواه مهلت خواسته شده 0، انتظارداشته، 0 محل انتظار: ساعات بین که بر ورق روز و شب رود از منظر سپهر به مستنظر سخاش 0 (خاقانی) آنکه مهلت خواهد مهلت خواهنده، 0 انتظاردارنده
کرکسدیس کرکس مانند: در توانایی و نیرو به کرکس ماننده جمع مستنسرین
((مُ تَ))
فرهنگ فارسی معین
نور جوینده. ستاره ای که از خود نور ندارد، مقابل منیر
ستاره مستنیر: ستاره ای که از خود نور ندارد
ستاره مستنیر: ستاره ای که از خود نور ندارد