- مستنجم
آنکه طلب روشنایی کند، روشن، تابان
معنی مستنجم - جستجوی لغت در جدول جو
- مستنجم(مُ تَ جِ)
طلب روشنائی کننده. (غیاث) (آنندراج). و رجوع به استنجام شود، روشن. (غیاث) (آنندراج). تابیده و افروخته:
دود پیوسته هم از هیزم بود
کی ز آتشهای مستنجم بود.
مولوی (مثنوی)
دود پیوسته هم از هیزم بود
کی ز آتشهای مستنجم بود.
مولوی (مثنوی)
- مستنجم
ستاره جوی، روشن خواهنده روشنایی، روشن تابان
- مستنجم((مُ تَ جِ))
خواهنده روشنایی، روشن، تابان
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
کسی که بخواهد کاری با عجله انجام یابد، عجله کننده، شتاب کننده، زودگذر، گذرا
کسی که خانه، دکان یا چیز دیگر را اجاره کند، اجاره کننده، اجاره دار، اجاره نشین
(مُ تَ جِ)
لغت نامه دهخدا
آنکه پس از ضعف توانا شده باشد، یاری خواهنده و یاری طلب ومستعین. (از اقرب الموارد). رجوع به استنجاد شود
(مُ تَ نَجْ جِ)
لغت نامه دهخدا
ستاره شناس و وقت شناس. (منتهی الارب) (آنندراج). ستاره شناس و وقت شناس و منجم. (از اقرب الموارد) ، کسی که از بی خوابی و یا از عشق، ستاره می شمارد. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تنجم شود
(مُ تَ جِ)
لغت نامه دهخدا
نعت فاعلی از استعجام. آنکه سخن پیدا گفتن نتواند و گنگ. (منتهی الارب) ، آنکه اصولاً قادر بر سخن گفتن نباشد، آنکه از غلبۀ خواب قادر بر خواندن نباشد. (اقرب الموارد). رجوع به استعجام شود
(مُ تَ جِ)
لغت نامه دهخدا
استخراج کننده وبیرون آرنده، تصدی کننده و بعهده گیرنده امری را. (از اقرب الموارد). رجوع به استنجاث شود
(مُ تَ جِ)
لغت نامه دهخدا
درخواست کننده از کسی که حاجتش را برآورده سازد. (اقرب الموارد). رجوع به استنجاح شود
(مُ تَ جِ)
لغت نامه دهخدا
المستنجدبالله از خلفای بنی عباس (555- 566 ه. ق) :
چو آسمان ورق عهد مقتفی بنوشت
برآمد آیت مستنجد از صحیفۀ حال.
خاقانی.
رجوع به مستنجد بالله شود
چو آسمان ورق عهد مقتفی بنوشت
برآمد آیت مستنجد از صحیفۀ حال.
خاقانی.
رجوع به مستنجد بالله شود
(مُ تَ جِ)
لغت نامه دهخدا
آنکه اجرای کار خود را می خواهد. (از اقرب الموارد). آنکه روائی می خواهد. (ناظم الاطباء) ، وفای به عهد خواهنده. (از اقرب الموارد). رجوع به استنجاز شود
(مُ تَ)
لغت نامه دهخدا
رهایی یابنده، استنجاکننده. (از اقرب الموارد) ، قطعکننده درخت از ریشه های آن. (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب). رجوع به استنجاء شود
(مُ تَ)
لغت نامه دهخدا
آرمنده و قرار گیرنده و خویشتن خوابیده نماینده. (از منتهی الارب) ، خفتن خواهنده، خفته. (از اقرب الموارد). و رجوع به استنامه شود
اجاره کننده، اجاره دار سلاکیده سلاکدار سلاک نشین، مزدور زاور آنچه باجاره داده شودمورداجاره. اجاره کننده اجاره دار، خدمتکار اجیر، کسی که ضرب مسکوکات و ساختن نقده ها در بعض مواقع بوی واگذارمیشد (صفویه) : جمع مستاجرین
رستن رهایی یافتن، شستن جای پلید و نجس را که بول و غایط در آن بوده است و سنگ و کلوخ بدانجا مالیدن، یا سنگ استنجاء. سنگی که بوسیله آن بول و غایط را از جایی پاک کنند سنگی که بدان تطهیر میکنند
گرد آورنده جمع کننده گردآوردنده جامع: ذات نامبارکش مست جمع فساد و مکر و م جمع فجور و غدر خواهد بود، آنکه بهمه مقاصد خود نایل آمده
