معنی مستجاب در فرهنگ فارسی عمید

برآورده شده، اجابت شده، به اجابت رسیده، قبول شده

معنی مستجاب در لغت نامه دهخدا

نعت مفعولی از مصدر استجابه. پاسخ داده شده. جواب داده شده. (اقرب الموارد) (از غیاث). رجوع به استجابه شود، پذیرفته شده دعا و برآورده شده حاجت. (اقرب الموارد). قبول کرده شده. (غیاث) (آنندراج). مقبول. پذیرفته. انجام یافته. برآورده. درگیر شده. روا. برآمده:، ایزد دعای سوختگان را بود مجیب، پس چون دعای دشمن تو نیست مستجاب.، معزی.، بر فلک بایدشدن از راه پند، ای برادر چون دعای مستجاب.، ناصرخسرو.، چار ملک در دو صبح داعی بخت تواند، باد به آئین خضر دعوتشان مستجاب.، خاقانی.، پیک انفاس بر طریق مراد، دعوت مستجاب من رانده ست.، خاقانی.، پس به آخر مرا دعا گفتی، آن دعا مستجاب دیدستند.، خاقانی.، در ربیع دولتت هرگز خزان را ره مباد، فارغم از این که دانم مستجاب است این دعا.، خاقانی.، ذره صفت پیش تو ای آفتاب، باد دعای سحرم مستجاب.، نظامی.، دلش روشن و دعوتش مستجاب.، سعدی.، - مستجاب آمدن، مستجاب شدن. برآورده شدن. پذیرفته شدن:، مستجاب آمد دعای آن شکم، سوزش حاجت بزد بیرون علم.، مولوی (مثنوی).، - مستجاب الدعوات، کسی که به دعاهای وی پاسخ داده می شود و پذیرفته و برآورده می گردد. (ناظم الاطباء).، - مستجاب الدعوه، آنکه دعای او مستجاب گردد. که دعای وی گیرا باشد. که دعاهای او برآورده شود. که دعاهای او درگیرشود: درویشی مستجاب الدعوه در بغداد پدید آمد. (گلستان).، - مستجاب دعا، آنکه دعای او مستجاب باشد. مستجاب الدعوه:، در شهنشاه و آل برهان باد، سوزنی پیر مستجاب دعا.، سوزنی.، - مستجاب شدن، برآورده شدن. مقبول شدن. پذیرفته شدن. درگیر شدن دعا:، غراب بین نیست جز پیمبری، که مستجاب زود شد دعای او.، منوچهری.، زین گُرُه ناحفاظ حافظ جانش تو باش، کز تو دعای غریب زود شود مستجاب.، خاقانی.، گفتی که یارب از کف آزم خلاص ده، آمین چه میکنی که دعا مستجاب شد.، خاقانی.، کی دعای تو مستجاب شود، که به یک روی در دو محرابی.، سعدی.، - امثال:، این دعائی است که مستجاب نمی شود. (امثال و حکم دهخدا).، - مستجاب کردن، برآورده کردن. پذیرفتن. برآوردن. بجای آوردن:، چو هیچ دعوت من در جهان نمی شنوند، امید تا کی دارم که مستجاب کنند.، مسعودسعد.، هر سحر گویدش دعای بخیر، ایزد ارجو که مستجاب کند.، خاقانی.، حافظ وصال می طلبد از ره دعا، یارب دعای خسته دلان مستجاب کن.، حافظ.، - مستجاب گشتن، مستجاب شدن: آن دعا مستجاب گشت و اپرویز نامه ای نبشت به بادان. (فارسنامۀ ابن بلخی ص 106).، - نامستجاب، برنیاورده. برآورده نشده:، نابارور نرستی هرگز از این درخت، نامستجاب بازنگشتی از آن دعا.، مسعودسعد.، بیش از برونشان نگذشته ست و نگذرد، اشعارشان چو دعوت نامستجابشان.، خاقانی

معنی مستجاب در فرهنگ لغت هوشیار

قبول کرده شده، پذیرفته، مقبول، انجام یافته، برآورده، درگیر شده، روا

معنی مستجاب در فرهنگ واژه مترادف متضاد

اجابت شده، برآورده، پذیرفته، مقبول، پذیرفته شده

معنی مستجاب - جستجوی لغت در جدول جو

مستجاب

فرهنگ فارسی عمید

مستجاب

لغت نامه دهخدا

مستجاب

فرهنگ لغت هوشیار

مستجاب

فرهنگ فارسی معین

مستجاب

فرهنگ واژه مترادف متضاد

مستجیب

اجابت کننده، قبول کننده

فرهنگ فارسی عمید

مستجلب

جلب کننده به سوی خود، کشاننده

فرهنگ فارسی عمید

مستطاب

پاک و پاکیزه، عنوان محترمانه در خطاب به شخص، خوشایند، شایسته مثلاً کتاب مستطاب

فرهنگ فارسی عمید

مستطاب

(مُ تَ)

نعت مفعولی ازاستطابه. خوش آمده و پاک آمده و لذیذ. (غیاث) (آنندراج). خوش و نیکو و پسندیده و شایسته و خوش آیند. (ناظم الاطباء). پاکیزه. رجوع به استطابه شود:
خیک اشکم گو بدر از موج آب
گر بمیرم هست مرگم مستطاب.
مولوی (مثنوی).
گرقضا افکند ما را در عذاب
کی رود آن طبع و خوی مستطاب.
مولوی (مثنوی).
- جناب مستطاب...، از القاب و عناوین بزرگان که در مخاطبه یا مکاتبه به کار بردندی.
، خوشبوی. (یادداشت مرحوم دهخدا) ، مهربان. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مستجب

(مُ تَ جَ)

جواب داده شده، و آن مخفف مستجاب است و در شعر ذیل از مثنوی مولوی آمده است:
گبر گوید هست عالم نیست رب
یاربی گوید که نبود مستجب.
مولوی (مثنوی)

لغت نامه دهخدا

مستاب

(مِ)

نوعی ظرف آبکش که سقّایان بر بازو آویزند و بدان آب برآرند. نوعی دلو:
یکی سقای چابک دست و پرزور
که آورده به مستاب آب موفور.
(شعوری ج 2 ص 362)

لغت نامه دهخدا

مستتاب

(مُ تَ)

نعت مفعولی از استتابه. آنکه دعوت به توبه کردن شده باشد. (اقرب الموارد). رجوع به استتابه شود

لغت نامه دهخدا

مستجاد

(مُ تَ)

نعت مفعولی از مصدر استجاده، نیکو شمرده شده. (اقرب الموارد) ، آنکه جود و بخشش او را خواستار باشند. (اقرب الموارد) ، پسندشده. (ناظم الاطباء). رجوع به استجاده شود

لغت نامه دهخدا

مستجار

(مُ تَ)

نعت مفعولی از مصدر استجاره، آنکه طلب امن از او کنند. (غیاث). پناه. پناهگیر:
سوی خود کن این خفاشان را مطار
زین خفاشیشان بخر ای مستجار.
مولوی (مثنوی).
رجوع به استجاره شود

لغت نامه دهخدا

مستجلب

(مُ تَ لِ)

نعت فاعلی از مصدر استجلاب. کشندۀ چیزی. (منتهی الارب). رجوع به استجلاب شود

لغت نامه دهخدا

مستجنب

(مُ تَ نِ)

نعت فاعلی از مصدر استجناب. جنب شونده. (اقرب الموارد). رجوع به استجناب شود

لغت نامه دهخدا

مستجیب

(مُ تَ)

نعت فاعلی از مصدر استجابه، اجابت کننده. (غیاث). جواب گوینده. قبول کننده. رواکننده:
بهر آن گفت آن رسول مستجیب
رمز الاسلام فی الدنیا غریب.
مولوی (مثنوی).
رجوع به استجابه شود، یکی از درجات هفتگانه دعوت اسماعیلیان و فروترین آنها، بدین توضیح که در عالم دعوت آنان هفت مرتبه است یا هفت حد جسمانی هست که به ترتیب اهمیت: ناطق یا رسول، سوس یا اساس یا وصی، امام، حجت، داعی مأذون یا محدود، داعی مطلق و سپس مستجیب است. و به عبارت بهتر مستجیب هرکسی است که طریقۀ اسماعیلیه را پذیرفته باشد: و آن کس را که دین بر وی عرضه کنند (باطنیان) مستجیب خوانند. (بیان الادیان، در الفرقهالرابعه من الشیعه)

لغت نامه دهخدا