معنی مستجار مستجار(مُ تَ) نعت مفعولی از مصدر استجاره، آنکه طلب امن از او کنند. (غیاث). پناه. پناهگیر: سوی خود کن این خفاشان را مطار زین خفاشیشان بخر ای مستجار. مولوی (مثنوی). رجوع به استجاره شود لغت نامه دهخدا
