معنی مستبعی - جستجوی لغت در جدول جو

مستبعی

لغت نامه دهخدا

مستبعد

دور، بعید، دوراز آنتظار

فرهنگ فارسی عمید

مستدعی

کسی که چیزی درخواست می کند، درخواست کننده

فرهنگ فارسی عمید

مستبشر

شادشونده از خبر خوش، شادمان، بشارت دهنده

فرهنگ فارسی عمید

مستبصر

صاحب بصیرت، دارای فکر و نظر

فرهنگ فارسی عمید

مسترعی

(مُ تَ)

مسترع. نعت فاعلی از استرعاء. نگه داشتن خواهنده. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). آنکه می خواهد از کسی که نگهبانی کند ستوران و چراگاه را. (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). و رجوع به استرعاء شود

لغت نامه دهخدا

مستبی

(مُ تَ)

نعت فاعلی از استباء. برده کننده و اسیرکننده دشمن. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به استباء شود

لغت نامه دهخدا

مستبعد

(مُ تَ عِ)

نعت فاعلی از استبعاد، دوری جوینده. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). دوری خواهنده. (غیاث) (آنندراج) ، بعید و دور شمرنده. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به استبعاد شود

لغت نامه دهخدا

مستبعل

(مُ تَ عِ)

نعت فاعلی از استبعال. نخل مستبعل و مکان مستبعل، خرمابن و مکان که بعل شده باشد. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به بعل شود، شوهرشونده. (منتهی الارب). مردی که شوهر زنی شود. (اقرب الموارد). رجوع به استبعال شود

لغت نامه دهخدا

مستبغی

(مُ تَ)

نعت فاعلی از مصدر استبغاء. جوینده. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به استبغاء شود

لغت نامه دهخدا

مستبقی

(مُ تَ)

نعت فاعلی از مصدر استبقاء. باقی گذارنده. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به استبقاء شود

لغت نامه دهخدا

مستبیع

(مُ تَ)

نعت فاعلی از استباعه. آنکه حکم به فروش میدهد. (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). رجوع به استباعه شود

لغت نامه دهخدا

مستبعد

(مُ تَ عَ)

نعت مفعولی از استبعاد، بعید و دور شمرده. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). دورانگاشته. دور. بعید. دشوار. (غیاث). رجوع به استبعاد شود.
- مستبعد است، دور است از واقع. بعید است. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

مستبکی

(مُ تَ)

نعت فاعلی از مصدر استبکاء. گریاننده. ج، مستبکون و مستبکین. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به استبکاء شود

لغت نامه دهخدا

مستسعی

(مُ تَ)

نعت فاعلی از استسعاء. ساعی و جاهد، طالب علم. (ناظم الاطباء). رجوع به استسعاء شود

لغت نامه دهخدا

مستدعی

(مُ تَ عا)

نعت مفعولی از استدعاء. آنچه خواهش شده. درخواست شده. خواسته شده. استدعاشده. رجوع به استدعاء شود.
- مستدعی علیه تمییز، فرجام خوانده. (لغات فرهنگستان)

لغت نامه دهخدا

مستوعی

(مُ تَ)

گیرندۀ چیزی بطور کامل، آنکه تنه درخت را از بن بر می کند. (از اقرب الموارد). و رجوع به استیعاء شود

لغت نامه دهخدا

مستدعی

(مُ تَ)

مستدع. نعت فاعلی از استدعاء. درخواست کننده. (غیاث) (آنندراج). آنکه خواهش کند. خواهشمند. طلب کننده. خواهنده. خواستار.
- مستدعی تمییز، فرجام خواه. (لغات فرهنگستان).
- مستدعی شدن، درخواست کردن. خواهشمند شدن.
- مستدعی گشتن (گردیدن) ، درخواست کردن. استدعا کردن: متمکن گردانیدن سلطان حسین میرزا را بر سریر سلطنت ایران ملتمس و مستدعی گردید. (مجمل التواریخ گلستانه ص 218)

لغت نامه دهخدا