معنی مستبعی مستبعی (مُ تَ) نعت فاعلی از استبعاء. به عاریت گیرندۀ سگ شکاری و یا اسب رهان. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به استبعاء شود لغت نامه دهخدا
