- مزاحمت
تنگ گرفتن بر کسی، اذیت کردن، انبوهی کردن
معنی مزاحمت - جستجوی لغت در جدول جو
- مزاحمت (کُ)
ممانعت و تعرض و معارضه و بازداشتگی، زحمت و تصدیع و آزردگی. (از ناظم الاطباء). زحمت دادن. رنج رسانیدن. زحمت کردن. زحمت رسانیدن. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). با کسی زحمت کردن. (المصادر زوزنی) (تاج المصادر بیهقی) ، انبوهی و فشار بر یکدیگر. (ناظم الاطباء) ، تنگی نمودن بر کسی. (از منتخب اللغات) (از غیاث اللغات)
- مزاحمت
ممانعت و تعویض و معاوضه و بازداشتگی
- مزاحمت ((مُ حَ مَ))
زحمت دادن، انبوهی کردن و تنگ گرفتن بر کسی
- مزاحمت
دست و پا گیری
- مزاحمت
آزار، آزردن، اذیت، تزاحم، رنجه، زحمت، تصدیع، دردسر، صداع، پاپوش، گرفتاری، زحمت دادن، دردسر دادن، مصدع بودن
- مزاحمت
إزعاجٌ
- مزاحمت
Intrusiveness, Ludicrousness, Nuisance, Obtrusiveness
- مزاحمت
intrusion, ridicule, nuisance
- مزاحمت
intrusividad, ridiculez, molestia, intrusión
- مزاحمت
intrusividade, ridículo, incômodo, intromissão
- مزاحمت
Aufdringlichkeit, Lächerlichkeit, Belästigung
- مزاحمت
natarczywość, niedorzeczność, uciążliwość, natrętność
- مزاحمت
назойливость , нелепость , неприятность , назойливость
- مزاحمت
нав'язливість , абсурдність , неприємність
- مزاحمت
مقاومت
- مزاحمت
مداخلت , بے وقوفی , تکلیف , مداخلت
- مزاحمت
ความก้าวก่าย , ความไร้สาระ , ความรำคาญ , ความล่วงล้ำ
- مزاحمت
uingiliaji, ujinga, usumbufu
- مزاحمت
התערבותיות , שטות , מטרד , התפרצות
- مزاحمت
押し付けがましさ , 馬鹿 , 迷惑 , 押し付け
- مزاحمت
侵扰 , 荒谬 , 麻烦 , 强加
- مزاحمت
참견 , 어리석음 , 성가심
- مزاحمت
opdringerigheid, belachelijk, overlast
- مزاحمت
intrusivitas, konyol, gangguan
- مزاحمت
অনধিকারচর্চা , বোকামি , অসুবিধা , হস্তক্ষেপ
- مزاحمت
घुसपैठ , हास्यास्पदता , असुविधा , हस्तक्षेप
- مزاحمت
invadenza, ridicolo, fastidio
- مزاحمت
müdahalecilik, saçmalık, sıkıntı, rahatsızlık
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(شُ)
لغت نامه دهخدا
فزودن و نزدیک شدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). یقال زاحم علی الخمسین، یعنی نزدیک به پنجاه رسید. (از منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء). مجاحفه. (تاج المصادر بیهقی) ، انبوهی کردن مرهمدیگر را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) ، تزاحم. ازدحام. زحام. انبوهی کردن. رفع کردن. (ناظم الاطباء)
(طَ)
لغت نامه دهخدا
مزاعمه. رجوع به مزاعمه شود، شهادت: این هر دو لفظ (شهادت و مزاعمت) بر یکی معنی همی روند. (التفهیم ص 480)، طلب کردن کوکب است زعامت برجی را که در او حظی دارد به اتصال نظر یا به اتصال محل و آن کوکب را مزاعم آن برج خوانند و شهادت دو نوع بود یکی مزاعمت و دیگر دلالت بر غرض طالع سایل و بدین سبب مزاعم را شاهد خوانند و دلیل را نیز. (کفایه التعلیم از حاشیۀ صفحۀ 480 التفهیم چ جلال همائی)
