معنی مردف در لغت نامه دهخدا

ردیف آورده شده.، - شعر مردف، شعری که دارای ردیف باشد و ردیف یک یا چند کلمه است که پس از قافیه در آخر هر بیت تکرار شود، مانند کلمه ’می بینم’ درآخر مصراعهای اول و مصراعهای زوج این غزل حافظ:، در خرابات مغان نور خدا می بینم، این عجب بین که چه نوری ز کجا می بینم... الخ رجوع به ردیف در این لغت نامه و رجوع به المعجم شود

معنی مردف در لغت نامه دهخدا

پس روی کننده. در پی کسی رونده. (آنندراج). کسی که دیگری را در پس خود می نشاند. (ناظم الاطباء). أردفه، رکب خلفه، و هو مُردَف. (متن اللغه). و رجوع به ارداف شود

معنی مردف در لغت نامه دهخدا

ردف دار.، - قافیۀ مردف، آن قافیه که دارای حروف ردف باشد و ردف عبارت است از الف یا واو یا یائی که پیش از حرف روی آید، مثلاً مار، بار، عور، نور، سیر، شیر. که نوع اول را مردف به الف و نوع دوم را مردف به واو و نوع آخر را مردف به یاء گویند. رجوع به رِدف در این لغت نامه و نیز رجوع به المعجم و حدائق السحر شود

معنی مردف در فرهنگ لغت هوشیار

رده بند رده دار (قافیه) قافیه ای که شامل ردف باشد، یا مردف به الف. مانند: ای چودریا سخی چو شیر شجاع. یا مردف به واو. مانند: کراست زهره که با این دل ز صبر نفور... یا مردف به یاء مانند: ای بروی تو چشم ملک قریر. ردیف آورده، (قافیه) شعری که علاوه بر قافیه ردیف هم داشته باشد

معنی مردف در فرهنگ فارسی معین

شعری که علاوه بر قافیه، ردیف هم داشته باشد

معنی مردف - جستجوی لغت در جدول جو

مردف

لغت نامه دهخدا

مردف

لغت نامه دهخدا

مردف

لغت نامه دهخدا

مردف

فرهنگ لغت هوشیار

مردف

فرهنگ فارسی معین

مردو

(پسرانه)

از شخصیتهای شاهنامه، نام باغبان خسروپرویز پادشاه ساسانی

فرهنگ نامهای ایرانی

مردد

دودل، سرگردان

فرهنگ فارسی عمید

مرده

ماردها، گردنکشان، سرکشان، بلندها، مرتفعها، جمع واژۀ مارد
مریدها، خبایث و اشرار، سرکشان، جمع واژۀ مرید

فرهنگ فارسی عمید

مرادف

مانند هم، یکسان، چیزی که عقب چیز دیگر و در ردیف او باشد، هم ردیف، در علوم ادبی مترادف

فرهنگ فارسی عمید

مرده

مقابل زنده، انسان یا حیوان که بی جان شده باشد، درگذشته، بی جان، کنایه از بی حس و حرکت، کنایه از نابود شده، کنایه از بسیار شیفته، عاشق، کنایه از خاموش شده، کنایه از خشک، لم یزرع

فرهنگ فارسی عمید

مردن

بی جان شدن، درگذشتن، بدرود زندگی گفتن
کنایه از نابود شدن، از میان رفتن
کنایه از چیزی یا کسی را بسیار دوست داشتن
کنایه از خاموش شدن چراغ یا آتش و مانند آن

فرهنگ فارسی عمید

مردک

مرد کوچک، مرد پست و حقیر

فرهنگ فارسی عمید

مردفه

(مُ رَدْ دَ فَ)

تأنیث مردف. رجوع به مردّف شود

لغت نامه دهخدا

مردفه

(مُ دَ فَ)

تأنیث مردف. رجوع به مردف شود

لغت نامه دهخدا

مردد

دو دله، سرگردان

فرهنگ لغت هوشیار

مرهف

شمشیر تیز، اسپ باریک شکم در یکی از فرهنگ ها مرهفه اسپ لاغرمیان دانسته شده لاغر میانی در اسپ بر ارزش آن می افزاید از سعدی: اسپ لاغر میان به کار آید روز میدان نه گاو پرواری ولی باریک شکمی و برجستگی یا نمایانی استخوان ها آک (عیب) اسپ است

فرهنگ لغت هوشیار

مرادف

کسی که پشت سر دیگری سوار مرکبی باشد، دو کلمه هم معنی

فرهنگ لغت هوشیار

مریف

رد کننده سکه به جهت ناسره بودن آن

فرهنگ لغت هوشیار

مردم

آدمی، انس، انسان، آدمیزاده، بشر

فرهنگ لغت هوشیار

مندف

درونه لورک (کمان حلاجی) کمان حلاجی

فرهنگ لغت هوشیار

مردک

مرد حقیر و کوچک، مرد پست و فرومایه مرد کوچک رجیل. توضیح در مورد توهین هم بکار رود: بیچاره و سفله مردکی است

فرهنگ لغت هوشیار

مردن

درگذشتن، معدوم شدن، نماندن

فرهنگ لغت هوشیار

مرده

متکبر، گردنکش درگذشته، فوت کرده، متوفی، میت

فرهنگ لغت هوشیار

مردفه

مونث مردف جمع مردفات. مونث مردف جمع مردفات

فرهنگ لغت هوشیار

مردی

مردبودن رجولیت، آراسته بصفات نیک انسانی بودن جوانمردی: دانم که در مردی و جوانمردی روا نباشد این بی حرمتی کردن، شجاعت دلیری: چو جد و چون پدر از مردی و هنرمندی کجا برزم نهد روی پشت لشکر باد، (معزی)، قوه باه

فرهنگ لغت هوشیار