- مدبیٔ(مُ دَبْ بِءْ)
پوشنده و پنهان کننده. (از آنندراج) (ناظم الاطباء)
معنی مدبیٔ - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(اِ تِ)
لغت نامه دهخدا
از ’دب ء’، پوشیدن چیزی را و پنهان کردن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) (از المنجد)
(مُ بِءْ)
لغت نامه دهخدا
مضبی ٔعلیه، خاموش بودۀ پنهان دارندۀ چیزی را در دل. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء)
(مُ لَبْ بِءْ)
لغت نامه دهخدا
ناقه ملبی ٔ، ماده شتری که در پستان آن فله پدید آمده باشد. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد)
(مُبِءْ)
لغت نامه دهخدا
ماده شتری که هنگام زادن آن نزدیک باشد. ج، ملابی ٔ. (ناظم الاطباء). و رجوع به ملابی ٔ شود
(مُ دِءْ)
لغت نامه دهخدا
یکی از اسماء باری تعالی. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). نامی ازنامهای خدای تعالی. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)
(مُ دِءْ)
لغت نامه دهخدا
کار نو و بدیع آورنده. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، آفرینندۀ نخست بار. (السامی) (مهذب الاسماء). آفریننده. (دهار)
(مَ بی یَ)
لغت نامه دهخدا
ارض مدبیه، زمین ملخ خورده. (منتهی الارب). مدبوه. مجروده. (اقرب الموارد). زمینی که گیاهش را ملخ خورده است. (از متن اللغه)
(مُ یَ)
لغت نامه دهخدا
ارض مدبیه، زمین ملخناک و مورچه ناک. (از منتهی الارب). مدباه. پرملخ. (از متن اللغه) (از اقرب الموارد)
(مُ فِءْ)
لغت نامه دهخدا
آنکه جامۀ گرم به کسی می بخشد و او را می پوشاند. (ناظم الاطباء) : ادفأه، البسه الدفاء. (اقرب الموارد). البسه ما یدفئه. (متن اللغه). نعت فاعلی است از ادفاء. رجوع به ادفاء شود
(مُ رِءْ)
لغت نامه دهخدا
ناقه که فرودارد شیر را و فروگذارد پستان را نزدیک ولادت. (منتهی الارب). ماده شتری که پس از نتاج شیر وی فرودآید و پستان وی فروهشته گردد. (ناظم الاطباء)
