معنی مدبیه مدبیه(مَ بی یَ) ارض مدبیه، زمین ملخ خورده. (منتهی الارب). مدبوه. مجروده. (اقرب الموارد). زمینی که گیاهش را ملخ خورده است. (از متن اللغه) لغت نامه دهخدا
