- مدبغه (مَ بَ غَ)
جای دباغت. (منتهی الارب) (از متن اللغه). دباغخانه. محل پوست پیرایی، پوست در دباغت گذاشته. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از متن اللغه). ج، مدابغ
معنی مدبغه - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(مَ دَبْ بَ)
لغت نامه دهخدا
ارض مدبه، زمین خرسناک. (منتهی الارب). زمینی که در آن خرس فراوان باشد. (از متن اللغه) (از اقرب الموارد)
(مُ صَبْ بَ غَ)
لغت نامه دهخدا
مصبغ: ثیاب مصبغه، جامه های رنگین. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). و رجوع به مصبغ شود
(مُ بَ غَ / مُ بِ غَ)
لغت نامه دهخدا
ناقۀ سیراب شده. ناقه ای که برای آشامیدن آزادش گذاشته اند تا هر قدر که می خواهد بیاشامد و فربه شود. (از متن اللغه). رجوع به مربغ و ارباغ شود
(مُ دَبْ بِ حَ)
لغت نامه دهخدا
رمل مدبحه، ریگ تودۀ کوژ. (منتهی الارب). حدباء. (متن اللغه) (اقرب الموارد). ج، مدابح
(مَ بی یَ)
لغت نامه دهخدا
ارض مدبیه، زمین ملخ خورده. (منتهی الارب). مدبوه. مجروده. (اقرب الموارد). زمینی که گیاهش را ملخ خورده است. (از متن اللغه)
(مُ یَ)
لغت نامه دهخدا
ارض مدبیه، زمین ملخناک و مورچه ناک. (از منتهی الارب). مدباه. پرملخ. (از متن اللغه) (از اقرب الموارد)
مصبغه در فارسی کار گاه رنگرزی جامه های رنگین جای رنگ کردن دکان رنگرزی
