معنی مجلعب - جستجوی لغت در جدول جو

مجلعب

لغت نامه دهخدا

مجلوب

جلب شده، کشیده شده

فرهنگ فارسی عمید

ملعب

جای بازی

فرهنگ فارسی عمید

ملعب

(مَ عَ)

بازیگاه. ج، ملاعب. (مهذب الاسماء) (از اقرب الموارد). بازیگاه. (دهار) (منتهی الارب) (آنندراج). بازیگاه و جای بازی. (ناظم الاطباء) ، جای لهو و مجلس شادمانی:
به روز آرایش مکتب شبانگه زینت ملعب
ضیاء روز و شمع شب شکرلب بر کسان خمری.
سنائی (دیوان چ مصفا ص 551)

لغت نامه دهخدا

ملعب

(مُ لَعْ عِ)

منحوت از لعاب. کلمه ای است برساختۀ فارسی زبانان. داروی لعاب دار. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به مادۀ بعد شود

لغت نامه دهخدا

مجعب

(مِ عَ)

کشتی گیری که همه اقران خود را اندازد و کسی بر او غالب نباشد. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مجلب

(مُ جَلْ لِ)

رعد مجلب، تندربسیار آواز. (از منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، بانگ کننده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مجلب

(مُ لِ)

بانگ کننده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). غوغایی و هنگامه ساز. (ناظم الاطباء) ، فراهم آینده. (آنندراج) (از منتهی الارب) ، جراحت که پوست فراهم آورد و به شود. (آنندراج) (از منتهی الارب). جراحت پوست فراهم آورده و به شده. (ناظم الاطباء) ، آن که چرم خام پوشاند پالان را تا اینکه خشک گردد. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء) ، یاری دهنده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) ، بانگ زنندۀ بر اسب در وقت دویدن تا درگذرد. (از ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) ، رانندۀ اسب. (ناظم الاطباء). زجرکننده اسب. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، آن که حیله می کند برای اهل و عیال و کسب می کند. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

ملعب

(عَدْوْ)

لعب. لعب. لعب. (ناظم الاطباء). رجوع به لعب شود

لغت نامه دهخدا

مزلعب

(مُ لَ عِب ب)

بسیار: سیل مزلعب، سیل بسیار. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مذلعب

(مُ لَ عِب ب)

رجل مذلعب، مرد بر پهلو خفته. (منتهی الارب). مضطجع. (متن اللغه) (اقرب الموارد)