معنی مجسد در لغت نامه دهخدا

سرخ. ج، مجاسد. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)، ثوب مجسد، جامه ای که به تن ملصق باشد. (منتهی الارب) (آنندراج). جامۀ چسبیده به تن. (ناظم الاطباء). و رجوع به مِجسَد شود، جامۀ رنگ شده به زعفران. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

معنی مجسد در لغت نامه دهخدا

جامه ای که ملاصق تن باشد. (منتهی الارب) (آنندراج). جامه ای که چسبنده به تن باشد. (ناظم الاطباء). جامه ای که پیوسته به تن باشد. و ابن اعرابی گوید: ولاتخرجن الی المساجد بالمجاسد. (از اقرب الموارد). و رجوع به معنی دوم مادۀ بعد شود

معنی مجسد در لغت نامه دهخدا

ثوب مجسد، جامۀ رنگین به زعفران. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء). و رجوع به معنی سوم مادۀ قبل شود، صوت مجسد، آواز نیکو مناسب در لحن و سرود. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج)

معنی مجسد - جستجوی لغت در جدول جو

مجسد

لغت نامه دهخدا

مجسد

لغت نامه دهخدا

مجسد

لغت نامه دهخدا

مجید

(پسرانه)

دارای قدر و مرتب عالی، گرامی، از نامهای خداوند

فرهنگ نامهای ایرانی

مجسم

چیزی که به صورت جسم در آمده و جسمیت پیدا کرده باشد، هر چیزی که دارای عرض و طول و عمق باشد

فرهنگ فارسی عمید

منسد

سد شده، بسته شده، بندآمده

فرهنگ فارسی عمید

مجید

کسی که کار نیکو بکند یا چیزی نیکو بیاورد، نیکو آورنده
شاعری که شعر نیکو بگوید

فرهنگ فارسی عمید

مجدد

دوباره، از نو، مجدداً، چیزی که تازه پدید آمده، نو

فرهنگ فارسی عمید

مجید

بزرگوار، گرامی، شریف، بلندپایه، از نام های خداوند

فرهنگ فارسی عمید

مفسد

آنکه موجب ایجاد فساد و تباهی می شود، تبهکار

فرهنگ فارسی عمید

مجند

ویژگی سپاه گردآورده شده، لشکرجمع شده

فرهنگ فارسی عمید

مجلد

واحد شمارش کتاب، جلد، جلد شده

فرهنگ فارسی عمید

مسجد

محل عبادت مسلمانان
مسجد جامع (آدینه): مسجدی که روزهای جمعه در آن نماز جمعه می خوانند

فرهنگ فارسی عمید

مجسده

(مُ جَسْ سَ دَ)

مؤنث مجسّد. (ناظم الاطباء). رجوع به مجسد شود، بروج مجسده، چهار برج است: قوس و حوت و جوزا و سنبله و این هر چهار را اهل نجوم ذوات الاجساد خوانند. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

تجسد

تناور شدن، جسمانی شدن

فرهنگ لغت هوشیار

مجعد

موی پیچیده، سطبر و بسته، مرغول

فرهنگ لغت هوشیار

منسد

نا گشودنی بسته شده گشوده ناشدنی: (هیچ عجی در وهم نیامد که موجب صحت اصلی تواند بود و بدان از یک علت مث امنی کلی حاصل تواند آمد چنانکه طریق مراجعت آن منسد ماند) (کلیله. مصحح مینوی. 47)

فرهنگ لغت هوشیار