معنی متوبل - جستجوی لغت در جدول جو

متوبل(مُ تَ وَبْ بِ)

لغت نامه دهخدا

متوسل

وسیله جوینده، کسی که دست به دامن دیگری بیندازد

فرهنگ فارسی عمید

متوغل

آنکه سفر دور و دراز کند، کسی که به شهرهای دور سفر می کند، مبالغه کننده در کاری

فرهنگ فارسی عمید

متقبل

کسی که کاری را قبول می کند، قبول کننده، پذیرنده، عهده دار

فرهنگ فارسی عمید

متوکل

کسی که به خدا توکل کند، توکل کننده، باتوکل

فرهنگ فارسی عمید

متنبل

(مُ تَ نَبْ بِ)

تیردار. (مهذب الاسماء) (آنندراج) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رجوع به نبل شود

لغت نامه دهخدا

متوسل

(مُ تَ وَسْ سِ)

نزدیکی جوینده به چیزی و به کاری. (آنندراج) (از منتهی الارب). نزدیکی یابنده به چیزی و کننده کاری که بدان نزدیکی و تقرب و منزلت یابد. (از اقرب الموارد). دست به دامان کسی زننده و کسی را شفیع کننده و کسی را واسطه و میانجی قرار دهنده. (ناظم الاطباء) : نزدیکی جوینده به کسی به وسیلۀ چیزی یا کسی: بکتوزنون بندۀدولت است و متوسل به حقوق قدیم و بی حدوث سببی و داعیۀ عذری به عزل او مثال دادن و نان او جرح کردن از مراسم سروری و... دور باشد. (ترجمه تاریخ یمینی چ 1تهران ص 201)... همیشه با مردمان و متوسلان خود با عزت و وقار باشند. (مجمل التواریخ گلستانه ص 201).
- متوسل شدن، دست آویز قراردادن. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
- ، نزدیکی جستن. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
، کسی که بر آن اعتماد میکنند و بر وی تکیه مینمایند، متصل کننده و وصل نماینده، متصل شده. (ناظم الاطباء) ، دزدنده. یقال توسل ابلی، ای سرقه. (آنندراج) (از منتهی الارب). شتر دزد. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

متوذل

(مُ تَ وَذْ ذِ)

کسی که گوشت را می برد بدون تقسیم. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به توذل شود

لغت نامه دهخدا

متوحل

(مُ تَ وَحْ حِ)

گلناک و آلوده به گل. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به توحل شود

لغت نامه دهخدا

متوبد

(مُ تَوَبْ بِ)

سخت چشم زخم رساننده. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، بی آسایش و بدبخت در زندگانی. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

متوهل

(مُ تَ وَهَْ هَِ)

آن که غلطجویی از کسی میکند. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

متهبل

(مُ تَ هََ بْ بِ)

ورزنده جهت اهل خود. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). تدارک کننده برای اهل و عیال. (ناظم الاطباء). و رجوع به تهبل شود

لغت نامه دهخدا

متویل

(مُ تَ وَیْ یِ)

دعاکننده برای چیزی که فرود آید. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تویل شود، حقیرکننده و خوارکننده. (ناظم الاطباء) ، نفرین کننده. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

متوعل

(مُ تَ وَعْ عِ)

برآینده بر کوه. (آنندراج) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). برآمده بر کوه. (ناظم الاطباء). و رجوع به توعل شود

لغت نامه دهخدا

مستوبل

(مُ تَ بِ)

ناگوار شمرنده جای را. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، گوسفند گشن خواه. (از منتهی الارب). و رجوع به استیبال شود

لغت نامه دهخدا

متقبل

(مُ تَ قَبْ بِ)

پذیرنده. برگردن گرفته. پذیرفتار. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). قبول کننده. آن که کاری را قبول کند: فتوت ایشان بجبر کسیر و فک هر اسیر متقبل و متکفل گشته. (ترجمه تاریخ یمینی). و رجوع به تقبل شود.
- متقبل شدن، پذیرفتن. بپذیرفتن. متعهد شدن. برعهده گرفتن. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

متبول

(مُ تَ بَوْ وِ)

آن که بول کند. (آنندراج). کسی که کمیز می اندازد. (ناظم الاطباء) ، کسی که به واسطۀ کتک و دشنام غالب می آید. (ناظم الاطباء). و رجوع به تبول شود

لغت نامه دهخدا

متبول

(مَ)

قلب متبول، دل بیمار شدۀ از دوستی. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب). و رجوع به تبل شود

لغت نامه دهخدا

متوصل

(مُ تَ وَصْ صِ)

نعت از توصل. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). پیوستگی جوینده. به لطف. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). شایق به متحد گردیدن و پیوسته شدن. و رجوع به توصل شود، متصل و متحد و پیوسته، دارای علاقه و رسیده و متعلق. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

متوکل

(مُ تَ وَکْ کِ)

تکیه کننده و اعتماد نماینده بر کسی. (آنندراج) (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). و رجوع به توکل شود، امیدوار به خداوند عالم جل شأنه در انجام کاری. (ناظم الاطباء).
- متوکلا علی زادالحجیج، تعبیر مثلی بی زاد و توشه در سفر حج و غیر آن. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). ورجوع به توکل شود.
- متوکلاً علی اﷲ، در حال واگذاشتن کار بخدای تعالی. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
، اعتراف کننده به عجز خود. (از منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). معترف به عجز و قصور رأی خود. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

متوغل

(مُ تَ وَغْ غِ)

دررونده و دور شونده در شهرها. (آنندراج) (منتهی الارب). کسی که سفر دور و دراز میکند. (ناظم الاطباء). و رجوع به توغل شود

لغت نامه دهخدا

متوقل

(مُ تَ وَقْ قِ)

برآینده بر کوه. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). برآمده بر کوه و قرارداده شده بر کوه. (ناظم الاطباء). بر کوه بر شده. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به توقل شود

لغت نامه دهخدا

متذبل

(مُ تَ ذَبْ بِ)

زنی که به رفتار مردان رود. (آنندراج). و رجوع به تذبل و مادۀ بعد شود

لغت نامه دهخدا

متربل

(مُ تَ رَبْ بِ)

درخت برگ دار و سبز. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تربل شود

لغت نامه دهخدا