معنی متناتف - جستجوی لغت در جدول جو

متناتف

لغت نامه دهخدا

متعارف

معمول، متداول

فرهنگ فارسی عمید

متضاعف

دوبرابر، دو چندان

فرهنگ فارسی عمید

مترادف

کلمه ای که در معنی شبیه کلمۀ دیگر باشد، هم معنی، قافیه ای که دو حرف ساکن پیاپی در آن باشد مانند «سرد» و «فرد»، چیزی که ردیف چیز دیگر واقع می شود، ردیف هم، پی در پی

فرهنگ فارسی عمید

متناسف

(مُ تَ سِ)

پنهان سخن گوینده. (آنندراج). راز گوینده و پنهان گویندۀ سخن. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). رجوع به تناسف شود

لغت نامه دهخدا

متناتل

(مُ تَ تِ)

علف دراز و انبوه. (آنندراج) (منتهی الارب). علف دراز شده وانبوه گشته. (ناظم الاطباء). و رجوع به تناتل شود

لغت نامه دهخدا

متناکف

(مُ تَ کِ)

به نوبت گوینده سخن را. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). به نوبت سخن گوینده. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

متناصف

(مُ تَ صِ)

یکدیگر را انصاف دهنده. (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). به یکدیگر عدالت کننده و انصاف دهنده. رجوع به تناصف شود، عادل و دادگر. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

تناتف

(تَ خَفْ فُ)

برکنده شدن موی. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء). انتزاع. (اقرب الموارد). رجوع به تنتف و انتتاف شود

لغت نامه دهخدا