معنی متمعد - جستجوی لغت در جدول جو

رنگ روی که برگردد از خشم. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). روی از خشم برگردیده رنگ. (ناظم الاطباء) ، موی افتاده. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تمعر شود

لغت نامه دهخدا

متمرد

(مُ تَ مَرْ رِ)

سرکش و نافرمان و بغی. (غیاث) (آنندراج). سرکش و پیشی گیرنده. (منتهی الارب). ستنبه. (دستوراللغه) (زوزنی). شوخ. (از لغتنامه مقامات حریری، یادداشت به خط مرحوم دهخدا). گردن کش. طاغیه. خودکامه. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). سرکش و پیشی گیرنده و یاغی و نافرمان. (ناظم الاطباء) : رکن الدنیا والدین غیاث الاسلام والمسلمین قامعالعداه والمتمردین... (سندبادنامه ص 8). و رجوع به تمرد شود، جبار. دش خدای. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) (: ومما یوجد لفیثا غورس من الکتب) کتاب الارثما طیقی کتاب الالواح... رساله الی متمرد سقلیه. (عیون الانباء ج 1 ص 43)، بی ریش. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

متعمد

(مُ تَ عَمْ مِ)

آهنگ کاری کننده. (از منتهی الارب). کسی که با تحمل و وقار کار می کند و با قصد و آهنگ مشغول کار می گردد. کسی که جد و جهد می کند و بطور عمد و دانسته کار می کند. (ناظم الاطباء). قصد کننده کاری را. و رجوع به تعمد شود

لغت نامه دهخدا

متمجد

(مُ تَ مَجْ جِ)

بزرگ. (آنندراج) (از اقرب الموارد). رجوع به تمجد شود، ستوده. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

متمعک

(مُ تَ مَعْ عِ)

در خاک غلطنده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). اسب در خاک غلطنده. (ناظم الاطباء). و رجوع به تمعک شود

لغت نامه دهخدا

متقعد

(مُ تَ قَعْ عِ)

ترک دهنده کاری را و بنشیننده از آن. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). عاجز و ناتوان از کردن کاری. (ناظم الاطباء). و رجوع به تقعد شود

لغت نامه دهخدا

مثمعد

(مُ مَ عِدد)

روی روشن نیکوهیأت. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). روی روشن خوش رنگ. (ازذیل اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مصمعد

(مُ مَ عِدد)

شیر بیشه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مقمعد

(مُ مَ عِدد)

آن که با وی به جهد و کوشش تمام حرف زنی و او با تو نرمی نکند و منقاد و فرمانبر نشود. (منتهی الارب). آن کسی که هر چه با وی سخن گویند و جهد و کوشش کنند نرمی نکند و رام و منقاد نگردد و فرمانبردار نشود. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، آن که اعلای شکم او بزرگ باشد و پایین شکم ژولیده و فروهشته. (منتهی الارب). کسی که بالای شکم وی بزرگ و پایین آن فروهشته باشد. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

متمعق

(مُ تَ مَعْ عِ)

دورتک و عمیق، بدخوی و کج خلق. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تمعق شود، گویندۀسخن بدون تعمق. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون)

لغت نامه دهخدا

متمهد

(مُ تَ مَهَْ هَِ)

قادر شونده. (آنندراج) (منتهی الارب). قادر و توانا. و رجوع به تمهد شود، گستراننده. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

متمعی

(مُ تَ مَعْ عی)

درازشده و کشیده شده. (ناظم الاطباء) ، راز فاش شده، خرامنده و نازنده. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب). و رجوع به تمعی شود

لغت نامه دهخدا

متمهد

(مُ تَ مَهَْ هََ)

گسترده. جای گرفته. تقدم داشته: از حقوق متأکد و ذرایع متمهد حسام الدوله یاد دارند. (ترجمه تاریخ یمینی چ 1 تهران، ص 83). رجوع به تمهد شود

لغت نامه دهخدا

متمعدد

(مُ تَ مَ دِ)

دار متمعدد، خانه دور. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). بعید. (ذیل اقرب الموارد) ، خوراک و پوشاک درشت. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

متوعد

(مُ تَ وَعْ عِ)

ترساننده به بدی. (آنندراج) (منتهی الارب). ترسانندۀ تهدید کننده. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). بیم کننده. مهدد. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به توعد شود

لغت نامه دهخدا

متجعد

(مُ تَ جَعْ عِ)

موی پیچان. (آنندراج). ورکشیده شده و ترنجیده و موی در پیچان. (ناظم الاطباء). و رجوع به تجعد شود

لغت نامه دهخدا

متصعد

(مُ تَ صَعْ عِ)

چیزی دشوار و شاق. (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، بلند. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تصعد شود

لغت نامه دهخدا

مسمعد

(مُ مَعِدد)

سخت پرشده از خشم. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (آنندراج). غضبان. (مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا

ممتعد

(مُ تَ عِ)

رباینده و بشتاب کشنده. (از منتهی الارب). آنکه بشتاب می کشد و می رباید. (ناظم الاطباء). رجوع به امتعاد شود

لغت نامه دهخدا