معنی متمدج - جستجوی لغت در جدول جو

متمدج(مُ تَ مَدْ دِ)

لغت نامه دهخدا

متموج

موج زننده،، موج دار، کنایه از دارای آشفتگی، پریشان

فرهنگ فارسی عمید

متمدن

دارای تمدن

فرهنگ فارسی عمید

متمده

(مُ تَ مَدْدِهْ)

ستاینده و تکلف نماینده در ستایش خویش. (آنندراج) (از منتهی الارب). لاف زننده و تکلف کننده در ستایش خویش. (ناظم الاطباء). رجوع به تمده شود

لغت نامه دهخدا

متهدج

(مُ تَ هََ دْ دِ)

ناقۀ مهربان بر بچه. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). شتر مهربان بر بچه، عاجز و ناتوان در سخن و صدای بریده و لرزان. (ناظم الاطباء). و رجوع به تهدج شود

لغت نامه دهخدا

متمجد

(مُ تَ مَجْ جِ)

بزرگ. (آنندراج) (از اقرب الموارد). رجوع به تمجد شود، ستوده. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

متمدح

(مُ تَ مَدْ دِ)

فخرکننده و تکلف نماینده در ستایش خود. (آنندراج). لاف زننده و نازنده و فخر کننده بخود. (ناظم الاطباء) (ازمنتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، آن که دوست دارد ستایش خود را و میگوید در ستایش خود چیزی را که ندارد. (ناظم الاطباء). و رجوع به تمدح شود

لغت نامه دهخدا

متمدد

(مُ تَ مَدْ دِ)

کشیده شونده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). کشیده شده. (ناظم الاطباء). و رجوع به تمدد شود

لغت نامه دهخدا

متمدل

(مُ تَ مَدْ دِ)

دستار بر سر پیچیده. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). رجوع به تمدل شود

لغت نامه دهخدا

متمدن

(مُ تَ مَدْ دِ)

شهرنشین. تربیت شده در شهر. مقابل وحشی:
دیو با مردم این ملک نکرد آنچه کنند
این گروه متمدن به جنوب و به شمال.
بهار (دیوان ج 1 ص 685).
و رجوع به تمدن شود، مجازاً باتربیت. مؤدب. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

متموج

(مُ تَ مَ و)

بشدت موج زننده. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). بسیار موج دار وموج زننده و دریای مضطرب و متلاطم و دیوانه و خشمناک و دارای طوفان. (ناظم الاطباء). رجوع به تموج شود، شوریده. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا