- متماطر (مُ تَ طِ)
ابر که ساعتی بارد و ساعتی باز ایستد. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) ، باران باریده شده در محلی بدون محل دیگر. (ناظم الاطباء). باران که جائی بارد و جائی نبارد. (از فرهنگ جانسون)
معنی متماطر - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(مُتَ طِ)
لغت نامه دهخدا
گرو بندنده با هم. (آنندراج). با یکدیگر گروبسته. (ناظم الاطباء). و رجوع به تخاطر شود
(مُ تَ تِ)
لغت نامه دهخدا
با هم کشنده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). مشغول به کشیدن این طرف و آن طرف. (ناظم الاطباء) ، آتش که پی در پی فروریزد از آتش زنه. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). اخگرهایی که از آتش، اینجا و آنجا پرد. (ناظم الاطباء). رجوع به تماتر شود
(مُ تَ ءِ)
لغت نامه دهخدا
از ’م ٔر’، فخرکننده و نازنده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). به یک دیگر نازنده و فخرکننده. (ناظم الاطباء). رجوع به تمائر شود
(مُ تَ طِ)
لغت نامه دهخدا
قطره قطره چکنده. (آنندراج) (از اقرب الموارد). هر آنچه می چکد و قطره قطره می ریزد. (ناظم الاطباء) ، چیزی پیاپی گردنده. (آنندراج) (از منتهی الارب). گروه گروه پس از یکدیگر آینده. (ناظم الاطباء). و رجوع به تقاطر شود
(مُ تَ مَطْ طِ)
لغت نامه دهخدا
در باران شونده و پیش باران شونده. (از منتهی الارب). به تنزه رفتن پس از باران. (از اقرب الموارد) ، اسبان که به همدیگر پیشی گیران آیند. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد)
(مُ تَ مارر)
لغت نامه دهخدا
کشتی گرفته. (ناظم الاطباء) ، هما متماران، یعنی آن دو با یکدیگر کشتی میگیرند. (از اقرب الموارد)
(مَ طِ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ ممطر. (دهار). بارانیها: و المماطر الازنیکیه هی الغایه فی الجوده. (معجم البلدان، ذیل ازنیک، شهری در ساحل دریای قسطنطنیه)
نما گر کسی که عمل خویش را بقصد آشکار سازد: متجاهر بفسق جمع متجاهرین
