معنی متشاعر
- متشاعر((مُ تَ ع))
- آن که خود را شاعر پندارد، شاعرنما، جمع متشاعرین
واژههای مرتبط با متشاعر
متشاعر
- متشاعر
- کسی که خود را شاعر می پندارد و تظاهر به شاعری می کند
متشاعر
- متشاعر
- کسی که خود را شاعر پندارد
متشاعر
- متشاعر
- آن که خود را شاعر پندارد و شعرفروشنده و خودرا شاعر نماینده. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). خود را به زور شاعر گوینده. (غیاث). و الشاعرالمفلق خنذیذ و من دونه شاعر، ثم شویعر ثم شعرور ثم متشاعر. (منتهی الارب) :
زین متنحل سخنانم مبین
زین متشاعرلقبانم مدان.
خاقانی (دیوان چ عبدالرسولی ص 347).
و رجوع به تشاعر شود
متشاجر
- متشاجر
- در هم آویخته
متشاور
- متشاور
- سگالنده
متشاعره
- متشاعره
- جمع متشاعر در حالت نصبی و جری (در فارسی مراعات نکنند)
متشاور
- متشاور
- کنکاش کننده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). مشغول به کنکاش و مشاورت. (ناظم الاطباء). و رجوع به تشاور شود
متشازر
- متشازر
- هم دیگر نظر کننده به دنبال چشم. (آنندراج). یکدیگر نگاه کننده به دنبال چشم. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تشازر شود
متشاجر
- متشاجر
- منازعت و خلاف کننده با هم. (آنندراج) (منتهی الارب). با هم دیگر مخالفت و منازعت کرده. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). و رجوع به تشاجر شود