معنی متغالب - جستجوی لغت در جدول جو

متغالب(مُ تَ لِ)

لغت نامه دهخدا

متعالی

بلند پایه، بلند و رفیع

فرهنگ فارسی عمید

متغلب

آنکه به زور چیزی را در اختیار خود درآورد، متجاوز

فرهنگ فارسی عمید

متصالح

کسی که مالی یا ملکی از طرف کس دیگر به او مصالحه شود، کسی که در عقد صلح مالی را قبول می کند، کسی که با دیگری صلح و سازش کند

فرهنگ فارسی عمید

متحارب

طرف مقابل در جنگ، دشمن

فرهنگ فارسی عمید

متغایب

(مُ تَ یِ)

غایب باشنده و غایب. (آنندراج). غایب و غیر حاضر. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تغایب شود

لغت نامه دهخدا

متغالی

(مُ تَ)

از ’غ ل و’، گوشت ناقه که نزار گردد و رود. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). گوشت لاغر و نزارشده. (ناظم الاطباء) ، گیاه بلند و گوالیده و درهم و انبوه شده. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، نرخ گران شده، حریف در تیراندازی. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تغالی شود

لغت نامه دهخدا

متکالب

(مُ تَ لِ)

جنگ و بدی کننده با هم. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). خشمناک و غضبناک بر یکدیگر. (ناظم الاطباء). رجوع به تکالب شود

لغت نامه دهخدا

تغالب

(بَ کَ عَ)

غلبه کردن بر یکدیگر. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

متغلب

(مُ تَ غَلْ لِ)

به چیرگی تمام دست یابنده بر چیزی. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). مستولی و زبردست و قادر. (ناظم الاطباء) : فرق میان پادشاهان مؤید و موفق و میان خارجی متغلب آن است که پادشاهان چون دادگر و نیکوکردار و نیکوسیرت...باشند... گماشته به حق باید دانست و متغلبان را که ستمکار و بدکردار باشند خارجی باید گفت. (تاریخ بیهقی ادیب ص 93). چون از آن فارغ گشت سوی ری و جبال باید کشید تا آن بقاع نیز از متغلبان صافی شود. (تاریخ بیهقی). مقام ما درین ثغور دراز کشید و متغلبان دست درازی از حد ببردند و به طاقت رسیدیم. (فارسنامه ابن البلخی ص 66). بغراجق از سلطان دستوری خواست که ولایت خویش از دست متغلب بیرون کند. (ترجمه تاریخ یمینی چ 1 طهران ص 342). و بیضۀ حوزۀ ممالک را از تصرف متغلبان جایر و ظلم متعدیان... (رشیدی). و رجوع به تغلب شود

لغت نامه دهخدا

متجانب

دور شونده

معنی متغالب - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما