معنی متعارفی در لغت نامه دهخدا

منسوب به متعارف.، - اصول متعارفی، در منطق و ریاضی قضایایی هستند که بنفسه معلوم اند و اثبات آنها احتیاج به قضیۀ دیگر ندارد. و به عبارت دیگر ذهن با قصد موضوع و محمول به ثبوت آنها حکم می کند. (از فرهنگ فارسی معین)

معنی متعارفی در فرهنگ لغت هوشیار

شناخته شده شناخته منسوب به متعارف مربوط به متعارف. یا اصول متعارفی. قضایایی هستند که بنفسه معلومند و اثبات آنها احتیاج بقضیه دیگر ندارد و بعبارت دیگر ذهن با قصد موضوع و محمول بثبوت آنها حکم میکند

معنی متعارفی در فرهنگ فارسی معین

منسوب به متعارف، مربوط به متعارف، اصول متعارفی: قضایایی هستند که به نفسه معلومند و اثبات آن ها احتیاج به قضیه دیگر ندارد

معنی متعارفی در فرهنگ واژه مترادف متضاد

معمولی، عادی، متضاد: غیرعادی، نامعمول، اعشاری، دهدهی، متضاد: کسری

معنی متعارفی - جستجوی لغت در جدول جو

متعارفی

لغت نامه دهخدا

متعارفی

فرهنگ لغت هوشیار

متعارفی

فرهنگ فارسی معین

متعارفی

فرهنگ واژه مترادف متضاد

متعالی

بلند پایه، بلند و رفیع

فرهنگ فارسی عمید

متعارف

معمول، متداول

فرهنگ فارسی عمید

معارفه

یکدیگر را شناختن، با هم اظهار آشنایی کردن

فرهنگ فارسی عمید

متعارض

ویژگی کسی یا چیزی که با دیگری متفاوت است، مخالف

فرهنگ فارسی عمید

متواری

فراری، در به در، پنهان شده، پنهان، پوشیده

فرهنگ فارسی عمید

متعارفه

(مُ تَ رَ فَ)

مؤنث متعارف.
- اصول متعارفه. رجوع به همین کلمه شود.
- علوم متعارفه. رجوع به علوم شود

لغت نامه دهخدا

متعارف

(مُ تَ رِ)

همدیگر را شناسنده. (آنندراج). نیک معروف یکدیگر. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، معمول و رایج و کثیرالاستعمال و مستعمل. (ناظم الاطباء) ، مردم با خضوع و خشوع و مبادی آداب و خوش آمدگوی. (ناظم الاطباء). و رجوع به تعارف شود، کسی که خود را عارف نمایدو نباشد. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :
عامون پنارند اینون عارفند
خدا میذونه متعارفند.
(یادداشت ایضاً)

لغت نامه دهخدا

متواری

پنهان گشته، پنهان شده

معنی متعارفی - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما