- متطبب
کسی که علم طب خوانده و به امر طبابت مشغول باشد، طبیب، آنکه ادعای طبیب بودن می کند ولی در آن کار ماهر نیست
معنی متطبب - جستجوی لغت در جدول جو
- متطبب(مُ تَ طَبْ بِ)
علم طب خواننده و برکاردارنده. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (آنندراج). علم طب خواننده و بکار برندۀ علم طب. (ناظم الاطباء). پزشک. (مهذب الاسماء) (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : راجعوا حارث بن کلده فانه رجل متطبب. (حدیث نبوی) ، آن که طبابت کند و طب نیکو نداند. آن که بکار علاج پردازد و پزشکی نیک نداند. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : و همچنین برقی گوید که سرای فضلویه متطبب در آن از سرای فرعون بوده است. (تاریخ قم ص 81).
مرگ در این روزگار داروی آلام ماست
چون نشناسد کسی از متطبب طبیب.
وثوق الدوله
مرگ در این روزگار داروی آلام ماست
چون نشناسد کسی از متطبب طبیب.
وثوق الدوله
- متطبب
پزشک نما، دانشجوی پزشکی کسی که علم طب آموخته و در آن ماهر نشده طبیب نما: کس نشناسد کنون از متطبب طبیب، پزشکان قدیم امثال ابن سینا برای تواضع از خود بدین کلمه تعبیر آورده اند جمع متطببین. توضیح متطبب یعنی کثیر العلم و العمل فی الطب فی الحدیث النبوی: راجعو احارث بن کلده فانه رجل متطبب. پیغمبر او را مدح نمود نه ذم چنانکه ظاهر مدلول باب تفعل است که بخود بستن بیجا باشد
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(مُ تَ طَبْ بِ)
لغت نامه دهخدا
خوی گیر. (آنندراج) (از اقرب الموارد). طبیعی و متأثر شده از طبیعت، کسی که برخلاف طبیعت و به تکلف کاری میکند. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) ، آوندپر، رود خانه پر. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تطبع شود
(لُلْ مُ تَ طَبْ بِ)
لغت نامه دهخدا
عبیدالله بن جبرئیل گوید: دانیال المتطبب مردی لطیف خلقت و در دانش متوسط بود و انسی به معالجت داشت اما در وی غفلتی بود و پریشان گویی. اورا معزالدوله بخدمت خویش اختصاص داده بود. روزی بر وی درآمد و گفت: ای دانیال ! در پاسخ گفت امیرا! لبیک (نک من). گفت: آیا تو معتقد نبودی که اگر به (بهی) را پیش از غذا بخورند طبع را ببندد و اگر پس از طعام خورند طبیعت را براند؟ گفت: آری. گفت: اما من اگر پس از طعام آنرا بخورم مرا بازدارد. دانیال گفت: مردم را چنین طبیعتی نیست. معزالدوله بدست بر سینۀ او نواخت و گفت: برخیز و ادب خدمت ملوک فراگیر و سپس بازآی. وی از پیشگاه او برون شد در حالیکه خون از سینه اش بیرون می آمد و پیوسته در رنج آن بود تا درگذشت. عبیدالله گوید این از لغزشهای علماست و دانیال را نیز چنین لغزشی افتاد و درگذشت. (عیون الانباء ج 1 ص 237)
ابن محمد بن شریک مکنی به ابوعلی متطبب. متوفی 385 هجری قمری محدث است. (ذکر اخبار اصبهان ج 1 ص 285)
ابن حسن متطبب. اردبیلی در جامعالرواه گوید: در کتاب روضۀ کافی روایتی از محمد بن یحیی از برادرش علاء از اسماعیل از ابی عبدالله آمده است و شرح حال وی در کتب رجال نیامده است. (تنقیح المقال ج 1 ص 133)
پزشکی نمودن. (زوزنی). طبابت و پزشکی کردن کسی که علم طب نمیداند. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، علاج کردن، پزشک خواستن برای کسی. (از اقرب الموارد)
(مُ تَ لَبْ بِ)
لغت نامه دهخدا
آن که دامن چیند و میان دربندد. (آنندراج). کسی که دامن بر می چیند و آماده و مهیا. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، بسته شده گرداگرد کمر. (ناظم الاطباء)
(مُ تَ طَلْلِ)
لغت نامه دهخدا
پیاپی جوینده یا جوینده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). متجسس و آن که تجسس و تفحص می کند. (ناظم الاطباء). و رجوع به تطلب شود
(مُ تَ طَیْ یِ)
لغت نامه دهخدا
آلوده به بوی خوش. (آنندراج). ببوی خوش آلوده و بوی خوش مالیده. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تطیب شود
(مُ تَ ضَبْ بِ)
لغت نامه دهخدا
کودک نیک فربه. (آنندراج) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). کودک نیک فربه و کوتاه گردن. (ناظم الاطباء). و رجوع به تضبب شود
(مُ تَ طَبْ بِ)
لغت نامه دهخدا
برابر شونده وبرابر. (آنندراج). مطابق و برابر و موافق. (ناظم الاطباء) ، تو بر تو. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تطبق شود
(مُ تَ حَبْ بِ)
لغت نامه دهخدا
دوستی نماینده. (آنندراج). شایق و عاشق و بامحبت و مهربان. (ناظم الاطباء) ، حب شده و دانه دانه شده. (ناظم الاطباء). و رجوع به تحبب شود
(مُ تَ رَبْ بِ)
لغت نامه دهخدا
پرورنده. (آنندراج). تربیت کننده و پرورنده و مربی. (ناظم الاطباء) ، گرد آینده. (آنندراج). گرد آمده. (ناظم الاطباء) ، خواهانی چیزی کننده. (از منتهی الارب). کسی که ادعای ملکیت چیزی می کند. (ناظم الاطباء)
(مُ تَ صَبْ بِ)
لغت نامه دهخدا
ریخته شونده و ریخته. (آنندراج). ریخته شده. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). افتاده و ساقط شونده. (ناظم الاطباء) ، آب فرودآینده از بالا به نشیب. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تصبب شود
(مُ تَ طَرْ رِ)
لغت نامه دهخدا
طرب آورنده و شادمان کننده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). کسی که از روی شعف یا رنج و الم به چالاکی می جنبد و کسی که شادمانی میکند. (ناظم الاطباء) ، سرودگوی. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تطرب شود
ابن محمد طبیب، مکنی به ابوجعفر متطبب. متوفی به سال 360 ه. ق. او راست: کتاب مالیخولیا. مقاله فی النوم و الیقظه. کتاب ترکیب الادویه. کتاب البرص و البهق. کتاب الجدری و الحصبه. کتاب الاستسقاء. کتاب الحمّیات و آن شرح کتاب الحمّیات جالینوس است. کتاب السرسام والبرسام و مداواتهما. کتاب القولنج و انواعه و مداواته. کتاب الصرع. (کشف الظنون)
(مُ تَ نَبْ بِ)
لغت نامه دهخدا
آب روان شونده. (آنندراج) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). آب روان شده. (ناظم الاطباء). و رجوع به تنبب شود
(مُ تَ هََ بْ بِ)
لغت نامه دهخدا
جامۀ کهنه و دریده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). و رجوع به تهبب شود
(مُ تَ قَبْ بِ)
لغت نامه دهخدا
به قبه در آینده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). کسی که به گنبد و قبه در می آید. (از ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون). و رجوع به تقبب شود
(مُ تَ کَبْ بِ)
لغت نامه دهخدا
بر روی درافتنده. (آنندراج). بر روی افتاده. (ناظم الاطباء) ، مایل. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون) ، ساقط شده. (ناظم الاطباء)
روان، روانه کسی که به جهت ضعف حال یا صلاح وقت در طلب رزق توسل با سباب کند. بعضی بکسب تسبب کنند و بعضی بحکم صلاح وقت گاه بکسب و گاه بسوال
