معنی متحزز - جستجوی لغت در جدول جو

متحزز

لغت نامه دهخدا

متعزز

عزیز، گرامی، ارجمند

فرهنگ فارسی عمید

متحیز

مجتمع گشته، جایگزین

فرهنگ فارسی عمید

متحرز

درپناه شونده، خویشتن دار

فرهنگ فارسی عمید

متحزم

مسلح، آنکه سلاح جنگ با خود دارد، سلاح دار، سلاح پوشیده

فرهنگ فارسی عمید

محزز

(مُ حَزْ زِ)

تیزکننده سر دندان، برهم سایندۀ دندان و اندازه کننده آن. (از منتهی الارب) ، دندانه ساز، حکاک و کنده گر، آنکه نقب میکند و سوراخ میکند. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

تحزز

(اِ)

پاره پاره شدن. (تاج المصادر بیهقی). بریده شدن. (منتهی الارب) (شرح قاموس). تقطع. (اقرب الموارد) (قطر المحیط).

لغت نامه دهخدا

متقزز

(مُ تَ قَزْ زِ)

نیک پاک از آلایش و از ریم و چرک. (آنندراج) (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تقزز شود

لغت نامه دهخدا

متعزز

(مُ تَ عَزْ زِ)

ارجمند و کمیاب گردنده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). نادر و کمیاب و پربها و گران و عزیز. (ناظم الاطباء). مقرب گرامی: از نهیب سلطان به یکی از متعززان اقصای هند التجا ساخت. (ترجمه تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 417). از سایر امراء متعزز و ممتاز، قولش نزد همگان حجت و با برگ و ساز بود. (عالم آرا چ امیرکبیر ص 184). و رجوع به تعزز شود

لغت نامه دهخدا

متهزز

(مُ تَ هََ زْ زِ)

جنبنده. (آنندراج) (از اقرب الموارد) (منتهی الارب). درخت جنبنده از باد. (ناظم الاطباء). و رجوع به تهزع شود

لغت نامه دهخدا

متمزز

(مُ تَ مَزْ زِ)

متمزّر. رجوع به متمزر شود

لغت نامه دهخدا

محتزز

(مُ تَ زِ)

نعت فاعلی از احتزاز. برنده. (از منتهی الارب) (آنندراج). کسی که می برد. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

متحرز

(مُ تَ حَرْ رِ)

در پناه شونده. خویشتن دار: تقدیر آسمانی شیر شرزه را اسیر صندوق گرداند... و شجاع مقتحم را بددل متحرز. (کلیله و دمنه چ قریب ص 92). و رجوع به تحرز شود

لغت نامه دهخدا

متحزق

(مُ تَ حَزْ زِ)

مرد سخت بخیل. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد). سخت بخیل و آزمند. (ناظم الاطباء). و رجوع به تحزق شود

لغت نامه دهخدا

متحزم

(مُ تَ حَزْ زِ)

نعت است از تحزم. (منتهی الارب). کمربسته و تنگ بربسته. (از اقرب الموارد). و رجوع به تحزم شود

لغت نامه دهخدا

متحزن

(مُ تَحَزْ زِ)

اندوهگین. (آنندراج). دلتنگ و غمگین و اندوهگین. (ناظم الاطباء). و رجوع به تحزن شود

لغت نامه دهخدا

متحوز

(مُ تَ حَوْ وِ)

بر خود پیچیده و مجتمع شده. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون) ، یک سو رفته و گوشه نشین. (ناظم الاطباء). و رجوع به تحوز شود

لغت نامه دهخدا

متحیز

(مُ تَ حَیْ یِ)

جمع شده و مجتمع گشته. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون) ، کسی که در مکانی محصور باشد. (از اقرب الموارد).
- متحیز کردن، محصور کردن:... با آن یار کنند تا آن را متحیز کند و بر یک جای بدارد. (ذخیرۀ خوارزمشاهی، از یادداشت بخطمرحوم دهخدا) ، فرارکرده از دشمن. (ناظم الاطباء) ، (در اصطلاح فلسفه) آنچه در حیز حاصل شود و به عبارت دیگر هرچه قابل اشارۀ حسیه باشد و نزد متکلمان هیچ یک از جواهر جوهر نیست مگر آن که متحیز بالذات باشد یعنی قابل باشد اشارۀ بالذات را. عرض متحیز بالتبع است. در نزد حکما جوهر گاهی متحیز بالذات است و گاهی اصلا متحیز نیست مانند جواهر مجرده. (از کشاف اصطلاحات الفنون ج 1 ص 300)

لغت نامه دهخدا

محزز

(مُ حَزْ زَ)

دندان سر تیز کرده چنانکه دندان جوانان باشد. (از منتهی الارب). دندان تیزکرده، دندانه دار. (ناظم الاطباء). درشت. خشن. ناهموار. (یادداشت مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

محتزز

برنده

فرهنگ لغت هوشیار

متعزز

ارجمند، کمیاب، ارزنده گرانبها، پایدار استوار گرامی ارجمند: ... از سایر امرا متعزز و ممتاز قولش نزد همگان حجت و با برگ و ساز بود، نادر کمیاب، پربها قیمتی، محکم استوار

فرهنگ لغت هوشیار