معنی متجلل در لغت نامه دهخدا

برآینده بر کسی. (آنندراج). غالب شده و بلندتر برآینده در جاه و منزلت. (ناظم الاطباء)، آن که معظم چیزی گیرد. (آنندراج). آن که بگیرد بهترین و بزرگترین جاه و جلال را. (ناظم الاطباء)، بر اسب نشانده شده. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون). و رجوع به تجلل شود

معنی متجلل در لغت نامه دهخدا

پوشیده و ملبس. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون) (از اشتینگاس)، تعظیم کرده شده. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون). و رجوع به تجلل شود

معنی متجلل - جستجوی لغت در جدول جو

متجلل

لغت نامه دهخدا

متجلل

لغت نامه دهخدا

متجلی

ظاهر، آشکار، روشن

فرهنگ فارسی عمید

متجلد

چابک، دلیر، بی باک

فرهنگ فارسی عمید

متجمل

زینت یافته و آراسته، آرایش کننده

فرهنگ فارسی عمید

متذلل

ویژگی کسی که خود را خوار و حقیر می کند

فرهنگ فارسی عمید

متحلل

حل شده

فرهنگ فارسی عمید

متجمل

(مُ تَ جَمْ مِ)

زینت داده و آراسته. (آنندراج). باتجمل. (یاد داشت بخط مرحوم دهخدا). آن که می آراید شخص خود را. (ناظم الاطباء). آراسته و صاحب تجمل: چون سلطان محمود او (فرخی) را متجمل دید به همان چشم در او نگریست. (چهارمقاله)، خوشحال و آسوده حال. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون)، آن که پیه گداخته می خورد. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون)، بر شتر نشسته. (یاد داشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به تجمل شود

لغت نامه دهخدا

متحلل

(مُ تَ حَلْ لِ)

گداخته شده و حل شده و آب شده. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون). تحلیل شونده. (فرهنگ فارسی معین) : اما ذوق قوتی است ترتیب کرده در آن عصب که گسترده است بر روی زبان که طعام های متحلل را دریابد از آن اجرام که مماس شوند با او... (چهار مقاله ص 12) ، بیمار شده پس از مراجعت از سفر. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون). بیمار شونده. (فرهنگ فارسی معین) ، استثناء کرده در سوگند. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون). استثناء کننده در سوگند. (فرهنگ فارسی معین) ، رها شدۀ از سوگند به کفارت. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون). بیرون آینده از قسم به کفاره. (فرهنگ فارسی معین). و رجوع به تحلل شود

لغت نامه دهخدا

متسلل

(مُ تَ سَلْ لِ)

بازگشته و واماندۀ از عقب. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، کسی و یا چیزی که پنهان و نادیده بیرون می آید. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

متخلل

(مُ تَ خَلْ لِ)

آن که خلال کند در دندان بعد طعام خوردن. (آنندراج) کسی که پس از خوردن، خلال در دندان کند. (ناظم الاطباء) ، خلل انداز. (آنندراج) (غیاث). و رجوع به تخلل شود

لغت نامه دهخدا

متذلل

(مُ تَ ذَلْ لِ)

ذلیل و خوار. (آنندراج) ، فروتن و کمینه. (ناظم الاطباء). فروتن و متواضع. (ازاقرب الموارد) ، ملایم و نرم دل، دادخواه. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون)

لغت نامه دهخدا

متدلل

(مُ تَ دَلْ لِ)

نازکننده و گستاخی نماینده. (از آنندراج) ، لطیف و خوشنما و رفیق خوش طبع و لطیف گو. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون). و رجوع به تدلل شود

لغت نامه دهخدا

متجلی

(مُ تَ جَلْ لی)

ظاهر شونده. (آنندراج) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، روشن و آشکار. (آنندراج) (غیاث). تابدار و روشن وباشکوه و درخشان و آشکار و هویدا. (ناظم الاطباء).
- متجلی شدن، ظاهر و آشکار شدن: و در زمرۀ صاحبدلان متجلی نشود مگر آنگه که متحلی شود به زیور قبول امیرکبیر... (گلستان چ فروغی ص 8).
، تغییرصورت داده. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون)

لغت نامه دهخدا

متجلق

(مُ تَ جَلْلِ)

نیک خندنده تا این که اقصای دندانها نمایان شود. (آنندراج). خنده کننده ای که در وقت خنده دهان را بگشاید. (ناظم الاطباء). و رجوع به تجلق شود

لغت نامه دهخدا

متجلس

(مُ تَ جَلْ لِ)

نشسته مانند قاضی. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون)

لغت نامه دهخدا

متجلد

(مُ تَ جَلْ لِ)

خودسر و بی باک و دلیر. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون)

لغت نامه دهخدا

متجلجل

(مُ تَ جَ جِ)

فرورونده به زمین. (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، جنبنده. (آنندراج). اساس متزلزل و متحرک. (ناظم الاطباء). و رجوع به تجلجل شود

لغت نامه دهخدا

متجلب

(مُ تَ جَلْ لِ)

غوغائی و هنگامه ساز. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون)

لغت نامه دهخدا

متجلف

(مُ تَ جَلْ لِ)

مال لاغر. (منتهی الارب). لاغر و نحیف. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

متهلل

(مُ تَ هََ لْ لِ)

روی درخشنده از شادی. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). شادمان روی و بشاش. (ناظم الاطباء) ، ابر درخشنده. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب). و رجوع به تهلل شود

لغت نامه دهخدا