معنی متجدب - جستجوی لغت در جدول جو

متجدب

لغت نامه دهخدا

متادب

ادب آموخته

فرهنگ فارسی عمید

متجدد

کسی که آداب ورسوم تازه را کسب کرده باشد، پیرو شیوه های نوین زندگی، نوگرا

فرهنگ فارسی عمید

مجدب

خشک و بی گیاه

فرهنگ فارسی عمید

متجنب

دوری کننده، پرهیزکننده

فرهنگ فارسی عمید

تجدب

(اِ)

ناگوار شمردن چیزی را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). عیب ناک داشتن چیزی را. (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط) ، نرسیدن باران زمین را و خشکسالی رسیدن آنرا. (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط)

لغت نامه دهخدا

متجدد

(مُ تَ جَدْ دِ)

نو گردیده. (آنندراج). نو و تجدید شده و تازه. (ناظم الاطباء). نو گردنده: به مکان اوفضایل اسلاف و شرف اجداد متجدد گشته. (ترجمه تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 362) ، آن که تابع رسوم و آداب جدید باشد. مقابل مرتجع. و رجوع به تجدد شود، پستان خشک و بی شیر. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

متجعب

(مُ تَ جَعْ عِ)

اوفتاده. (آنندراج). به روی در افتاده. (ناظم الاطباء) ، مرده. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (آنندراج) (ناظم الاطباء). و رجوع به تجعب شود

لغت نامه دهخدا

متجلب

(مُ تَ جَلْ لِ)

غوغائی و هنگامه ساز. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون)

لغت نامه دهخدا

متجنب

(مُ تَ جَنْ نِ)

دور شونده. (آنندراج). آن که پرهیز می کند و حذر می نماید. (ناظم الاطباء). کسی که برمی گرددو دست می کشد از کسی و یا چیزی. (ناظم الاطباء). دوری کننده و احتراز کننده. (از فرهنگ جانسون) ، جنب شده. (ناظم الاطباء). و رجوع به تجنب شود

لغت نامه دهخدا

متخدب

(مُ تَ خَدْ دِ)

احمق. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، دراز. دراز و باریک. (ناظم الاطباء) ، شتابکار. (منتهی الارب) (آنندراج). جلد و شتاب. (ناظم الاطباء) ، راه رونده نه به شتاب و تعجیل و نه به درنگی. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون). و رجوع به تخدب شود

لغت نامه دهخدا

متحدب

(مُ تَ حَدْ دِ)

مهربانی کننده بر کسی. (آنندراج). نیک خواه و مهربان. (ناظم الاطباء). و رجوع به تحدب و مادۀ بعد شود

لغت نامه دهخدا

مجدب

(مُ دِ)

آن که زمین را خشک بی نبات یابد. (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، قوم قحطرسیده و باقحط. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). تنگدست ازقلت و کمیابی آذوقه. (ناظم الاطباء) ، زمین خشک بی نبات. (آنندراج). مکان خشک بی نبات. (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا