معنی متارس - جستجوی لغت در جدول جو

متارس

لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

تصویری از متفرس — تصویر متفرس

کسی که از علامت ها و نشانه ها به چیزی پی می برد، باهوش

فرهنگ فارسی عمید

تصویری از مدارس — تصویر مدارس

مدرسه ها، جاهای درس خواندن، آموزشگاه ها، جمع واژۀ مدرسه

فرهنگ فارسی عمید

تصویری از مغارس — تصویر مغارس

مغرس ها، زمین هایی که در آن نهال کاری کنند، جاهای درخت نشاندن، جمع واژۀ مغرس

فرهنگ فارسی عمید

(مُ تَ طَرْ رِ)

پرهیز کننده از چیزی و چیزی پاک و نفیس خورنده. (آنندراج). کسی که نخورد و نیاشامد مگر پاک و خوشبوی را. (از اقرب الموارد) (از محیطالمحیط) ، مرد ریزه کار و پسندیده کار. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) (از محیطالمحیط) ، مختار. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) (از محیطالمحیط). و رجوع به تطرس شود

پرهیز کننده از چیزی و چیزی پاک و نفیس خورنده. (آنندراج). کسی که نخورد و نیاشامد مگر پاک و خوشبوی را. (از اقرب الموارد) (از محیطالمحیط) ، مرد ریزه کار و پسندیده کار. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) (از محیطالمحیط) ، مختار. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) (از محیطالمحیط). و رجوع به تطرس شود

لغت نامه دهخدا

(مُ تَ مَرْ رِ)

سوده شده. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تمرس شود، فتنه انگیز. (ناظم الاطباء). متعرض شونده کسی را به شر. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

(مُ تَ رِ)

با هم جنگ و پیکار کننده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). جنگجو و با هم پیکار کننده و جنگ نماینده. (ناظم الاطباء). و رجوع به تمارس شود، آشفته و مضطرب و پریشان. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون)

لغت نامه دهخدا

(مُ تَ عَرْ رِ)

دوستی کننده با زن و فریفته گردنده بر وی. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). مایل و شایق به زن خود و فریفتۀ به آن. (ناظم الاطباء). و رجوع به تعرس شود

لغت نامه دهخدا

(مُ تَ رِ)

بنای ناهموار. (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تضارس شود

لغت نامه دهخدا

(مُ رِ)

مذاکر. مقاری ٔ. (اقرب الموارد). درس گوینده و سبق گوینده و باهم مذاکرۀ درس نماینده. (ناظم الاطباء). که کتاب خواند و درس بدهد. (از متن اللغه) ، مرد بدفعل آلوده به گناه. (منتهی الارب). متلطخ در ذنوب. (از متن اللغه). که در گناه آویزد و خود را به گناه ها آلوده سازد. (از اقرب الموارد)

مذاکر. مُقاری ٔ. (اقرب الموارد). درس گوینده و سبق گوینده و باهم مذاکرۀ درس نماینده. (ناظم الاطباء). که کتاب خواند و درس بدهد. (از متن اللغه) ، مرد بدفعل آلوده به گناه. (منتهی الارب). متلطخ در ذنوب. (از متن اللغه). که در گناه آویزد و خود را به گناه ها آلوده سازد. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

(مُ تَ فَرْ رِ)

تحصیل دانش نماینده بواسطۀ نشان و علامت. (ناظم الاطباء). داننده بعلامت و نشان. (آنندراج) (از منتهی الارب). آن که مطلبی را از راه علامت و نشانه دریابد: و متفرسان نجوم و متکیسان طب. (ترجمه محاسن اصفهان ص 125). و رجوع به تفرس شود، حکم کننده. (ناظم الاطباء). حکم کننده از روی علامت و صور ظاهری. (از فرهنگ جانسون) ، قیافه دان. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون) ، کسی که در سواری خود را ماهر مینمایاند. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تفرس شود، آن که ادعای فارسی میکند. (ناظم الاطباء)

تحصیل دانش نماینده بواسطۀ نشان و علامت. (ناظم الاطباء). داننده بعلامت و نشان. (آنندراج) (از منتهی الارب). آن که مطلبی را از راه علامت و نشانه دریابد: و متفرسان نجوم و متکیسان طب. (ترجمه محاسن اصفهان ص 125). و رجوع به تفرس شود، حکم کننده. (ناظم الاطباء). حکم کننده از روی علامت و صور ظاهری. (از فرهنگ جانسون) ، قیافه دان. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون) ، کسی که در سواری خود را ماهر مینمایاند. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تفرس شود، آن که ادعای فارسی میکند. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

(مُ تَ رِ)

سبق گوینده باهم. (آنندراج). هم درس و هم سبق. (ناظم الاطباء). و رجوع به تدارس شود

لغت نامه دهخدا

(مُ رِ)

نام شخصی است که رسولی پیش عذرا فرستاد وعذرا چشم رسول او را به انگشت کند. (برهان قاطع)

لغت نامه دهخدا

(مَ رِ)

جاهای درس گفتن. (غیاث اللغات). جمع واژۀ مدرسه. رجوع به مدرسه شود: و اضعاف آن بر عمارت مساجد و معابد و اربطه و مدارس... صرف کرده است. (المعجم)

لغت نامه دهخدا

(مَ رَ / رِ)

به معنی آفتابه است. (برهان) (از ناظم الاطباء). آفتابه بود. (از فرهنگ جهانگیری). مطهره. (زمخشری از یادداشت به خط مرحوم دهخدا) (ناظم الاطباء) ، انا و ظرفی را نیز گویند که از چرم دوزند وبه عربی مطهره خوانند. (برهان). ظرفی که بدان وضو کنند که از چرم دوزند و در اسفار بهمراه خود برند. رشیدی گفته ظاهراً در اصل مطهره است و عربی است. (از انجمن آرا) (آنندراج). آوندی چرمین که در آن آب ریزند و مسافران با خود بردارند. (ناظم الاطباء) : پس او را و جامۀ شتر او را بجستند چیزی نیافتند متاره ای دیدند که سرشار از آب، از شتر آویخته آب متاره بریختند و جنبشی دادند. (ترجمه اعثم کوفی ص 151)

به معنی آفتابه است. (برهان) (از ناظم الاطباء). آفتابه بود. (از فرهنگ جهانگیری). مطهره. (زمخشری از یادداشت به خط مرحوم دهخدا) (ناظم الاطباء) ، انا و ظرفی را نیز گویند که از چرم دوزند وبه عربی مطهره خوانند. (برهان). ظرفی که بدان وضو کنند که از چرم دوزند و در اسفار بهمراه خود برند. رشیدی گفته ظاهراً در اصل مطهره است و عربی است. (از انجمن آرا) (آنندراج). آوندی چرمین که در آن آب ریزند و مسافران با خود بردارند. (ناظم الاطباء) : پس او را و جامۀ شتر او را بجستند چیزی نیافتند متاره ای دیدند که سرشار از آب، از شتر آویخته آب متاره بریختند و جنبشی دادند. (ترجمه اعثم کوفی ص 151)

لغت نامه دهخدا

(مُ تَ جَرْ رِ)

سخن گوینده. (آنندراج) (ناظم الاطباء). و رجوع به تجرس شود

لغت نامه دهخدا

(مُ تَ تَرْ رِ)

سپرپیش دارنده. (آنندراج) (از منتهی الارب). سپردار و آن که سپر دارد. (ناظم الاطباء). و رجوع به تترس شود

لغت نامه دهخدا

(مُ تَ وَرْ رِ)

کسی که بر بدن خود گیاه ورس مالیده باشد. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب). و رجوع به تورس شود

لغت نامه دهخدا

(مُ تَ راس س)

با یکدیگر رازگوینده. (از منتهی الارب). هم راز و با یکدیگر راز در میان نهاده. (ناظم الاطباء). و رجوع به تراس شود

لغت نامه دهخدا

(مُ تَ رِ)

با همدیگر خصومت نماینده. (ناظم الاطباء). عداوت کردن قوم با یکدیگر. (از اقرب الموارد) (ازالمنجد) (از محیطالمحیط). همدیگر دشمنانگی کننده. (منتهی الارب) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

(مُ تَ حَرْ رِ)

خود را پاس دارنده. (آنندراج). آگاه و هوشیار و خبردار و عاقبت اندیش و دوراندیش. (ناظم الاطباء) ، پرهیزگار. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون). و رجوع به تحرس شود

لغت نامه دهخدا

(مِ)

آنچه که با آن خود را از دشمن پنهان دارند مانند دیوار و جز آن. (از محیط المحیط)

لغت نامه دهخدا

(تَ حَشْ شُ)

با هم جنگ و پیکار کردن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). تضارب. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

(مَ رِ)

جمع واژۀ مغرس و مغرس. (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) (از محیط المحیط) :
در مزارع طالب دخلی که نیست
در مغارس طالب نخلی که نیست.
مولوی.
و رجوع به مغرس شود

لغت نامه دهخدا

تصویری از تمارس — تصویر تمارس

با هم جنگ و پیکار کردن

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از مغارس — تصویر مغارس

جمع مغرس، نهالستان ها جمع مغرس

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از مدارس — تصویر مدارس

جاهای درس گفتن، جمع مدرسه است

فرهنگ لغت هوشیار

نگاهبان پاسبان نگاهبانی کننده نگاهبانی کننده نگاهبان پاسبان جمع محارسین

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از متفرس — تصویر متفرس

نشانه دان، سوار کار نما

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از متجرس — تصویر متجرس

سخن گوینده

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از متارض — تصویر متارض

متصدی و معترض، لازم گیرنده

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از متاره — تصویر متاره

بمعنی آفتاب است

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از متاسر — تصویر متاسر

کسی که بهانه می جوید، درنگ نماینده

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از مدارس — تصویر مدارس

((مَ رِ))

جمع مدرسه

فرهنگ فارسی معین

تصویری از متاره — تصویر متاره

((مَ رَ یا رِ))

ظرفی که از چرم دوزند، آفتابه

فرهنگ فارسی معین