- مآب
مرجع، جای بازگشت، بازگشت
معنی مآب - جستجوی لغت در جدول جو
- مآب(مُ رَ)
شهری است در بلقاء. (منتهی الارب). شهری است در شام از نواحی بلقاء. (ازمعجم البلدان). شهری بوده است در جنوب شام از نواحی بلقاء و اکنون خراب است و نشانی از آن باقی نیست. (از قاموس الاعلام ترکی) : فبلغهم ان هرقل قد نزل مآب من البلقاء. (امتاع الاسماع جزء اول ص 347)
- مآب((مَ))
جای بازگشت
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(مِ)
لغت نامه دهخدا
صدها. (غیاث) (آنندراج). جمع واژۀ مائه. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). صدگان. (التفهیم، یادداشت ایضاً). مئات. سدگان. در حساب، ده دهگان (عشرا) یعنی ده واحد از مرتبۀ دوم تشکیل یک سده یا یک واحد از مرتبۀ سوم را میدهد و اعداد یکصد، دوصد، سه صد، چهارصد... نهصد را که مرتبۀ سوم یا مرتبه سدگان (مآت) را می سازند مرتباً به نامهای صد، دویست، سیصد، چهارصد، پانصد، ششصد، هفتصد، هشتصد، نهصد میخوانیم. برای نامیدن اعداد واقع میان دوسدگان (مآت) پیاپی مانند سیصدوچهارصد اول نام سدگان کوچکتر را گویند و در پی آن نام دهگان (عشرات) و یکان (آحاد) لازم آورند مثلاً سیصدویک و سیصدودو و سیصدوشصت وپنج. (فرهنگ فارسی معین). رجوع مادۀ قبل شود
(زُ)
لغت نامه دهخدا
تغییر و برگشتگی. یقال: الدهر ذوزآب، ای انقلاب. و گفته شده است که زآب مصحف زوآت ’جمع زوءه’ است. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب) (آنندراج)
(ذِ)
لغت نامه دهخدا
بسیار نوشیدن آب را و پر شدن. گویند قئب الرجل من الماء قاباً وقآباً، بسیار نوشید آب را و پر شد. (منتهی الارب)
(رِ)
لغت نامه دهخدا
کاسه بند. (منتهی الارب) ، مرد مصلح و شکسته بند. (منتهی الارب) (آنندراج)
جمع واژۀ رؤبه. کفشیرها. (منتهی الارب). رجوع به رؤبه شود
جمع واژۀ رؤبه. کفشیرها. (منتهی الارب). رجوع به رؤبه شود
(مَ وِ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ مآب. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). و منه بینهما ثلاث مآوب، یعنی میان آن هر دو مسافت سه منزل است. (منتهی الارب)
(مَ)
لغت نامه دهخدا
مأخوذ از تازی، وبائی و طاعونی. (ناظم الاطباء).
- امراض مآبیه، امراض طاعونی. (از فرهنگ جانسون). امراض وبائی. (از ناظم الاطباء).
- امراض مآبیه، امراض طاعونی. (از فرهنگ جانسون). امراض وبائی. (از ناظم الاطباء).
بازگشت، جای بارگشت جمع ماوب: شعرا را در گاه او ماب شده و بخت بدار باب فضل در حضرت او در خواب گشته
چرخه، ماسوره سربه زیر زیر نگر، سرنگون بر رو در افتاده سرنگون شده، سرنگون واژگون، آنکه سر خود را بزیر اندازد و بزمین نگاه کند
در نشیب در آینده نشیبنده پیله جایی که آب رود به دریا می ریزد جای ریختن آب و مایع دیگر، محلی که آب رود وارد دریا شود. توضیح چون جریان آب در بستر خویش مقداری گل و لای با خود همراه دارد که بمحض ورود در دریاته نشین شده بصورت مثلثی در میاید که راس آن بطرف رودخانه میباشد آنرا بیونانی دلتا (مصب) گویند، جمع مصابیح
((مُ کِ))
فرهنگ فارسی معین
بر رو درافتاده، سرنگون شده، سرنگون، واژگون، آن که سر خود را به زیر اندازد و به زمین نگاه کند
