معنی لهز در لغت نامه دهخدا

درآمیختن با قوم. در میان قوم شدن. (منتهی الارب) (منتخب اللغات)، لگد زدن بر سینه. مشت بر سینه زدن. لکز. مشت بر تندی زیر بناگوش و بر گردن زدن. (منتهی الارب). مشت بر گردن زدن. (اززوزنی)، نیزه بر سینه زدن. (منتهی الارب). مشت و نیزه بر سینه زدن. (منتخب اللغات)، به سر زدن شتربچه و بره پستان مادر را وقت شیر مکیدن. (منتهی الارب)، بازداشتن. (زوزنی)، دوموی شدن. (منتهی الارب). آمیختن سپیدی موی با سیاهی. (منتهی الارب) (منتخب اللغات)

معنی لهز - جستجوی لغت در جدول جو

لهز

لغت نامه دهخدا

لهز

فرهنگ گویش مازندرانی

لهب

شعله، زبانۀ آتش، گرد و غبار بالاآمده

فرهنگ فارسی عمید

لهر

میخانه، شراب خانه، فاحشه خانه

فرهنگ فارسی عمید

لیز

زمین نمناک و لغزنده، هر چیزی که رطوبت و لغزندگی داشته باشد
لیز خوردن: سر خوردن، لغزیدن

فرهنگ فارسی عمید

لهی

رخصت، پروانه، اجازۀ رسمی که از طرف دولت برای انجام کاری معیّن صادر شود، اجازه نامه، لیسانس، حکم، فرمان، اذن، اجازه، مجوّز، پروانچه، جواز

فرهنگ فارسی عمید

لهف

کلمه ای که با آن اظهار حسرت کنند، افسوس، دریغ

فرهنگ فارسی عمید

لمز

با گوشۀ چشم اشاره کردن و چیزی گفتن

فرهنگ فارسی عمید

لوز

بادام، میوه ای کوچک، کشیده و تقریباً بیضی شکل با دو نوع تلخ و شیرین که روغن آن مصرف دارویی دارد، گیاه درختی این میوه با برگ های باریک و گل های صورتی، چشم معشوق

فرهنگ فارسی عمید

لغز

سخن کنایه آمیز توام با متلک

فرهنگ فارسی عمید

علهز

(عِ هَِ)

کنۀ کلان. (منتهی الارب). کنۀ بزرگ. (از لسان العرب) (تاج العروس) (اقرب الموارد) (متن اللغه) ، نوعی از خوردنی که از خون و پشم در تنگ سال سازند. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (اقرب الموارد) (متن اللغه). پشم شتر که با خون کنه مخلوط باشد. (از لسان العرب) (تاج العروس). خون خشک که پشم شتر در آن کوبیده میشد و در قحطسالیها خورده میشد. (از لسان العرب) (متن اللغه) ، ماده شتر کلانسال که در آن اندکی قوّه باشد. (منتهی الارب) (از لسان العرب) (تاج العروس) (اقرب الموارد) (متن اللغه) ، گیاهی است که به بلاد بنی سلیم روید. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (اقرب الموارد) (متن اللغه). در لسان العرب آمده است: چیزی است که به بلاد بنی سلیم روید. و آن را ریشه ایست مانند ریشه گیاه بردی. (از لسان العرب) (تاج العروس) (اقرب الموارد) (متن اللغه)

کنۀ کلان. (منتهی الارب). کنۀ بزرگ. (از لسان العرب) (تاج العروس) (اقرب الموارد) (متن اللغه) ، نوعی از خوردنی که از خون و پشم در تنگ سال سازند. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (اقرب الموارد) (متن اللغه). پشم شتر که با خون کنه مخلوط باشد. (از لسان العرب) (تاج العروس). خون خشک که پشم شتر در آن کوبیده میشد و در قحطسالیها خورده میشد. (از لسان العرب) (متن اللغه) ، ماده شتر کلانسال که در آن اندکی قوّه باشد. (منتهی الارب) (از لسان العرب) (تاج العروس) (اقرب الموارد) (متن اللغه) ، گیاهی است که به بلاد بنی سُلَیم روید. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (اقرب الموارد) (متن اللغه). در لسان العرب آمده است: چیزی است که به بلاد بنی سلیم روید. و آن را ریشه ایست مانند ریشه گیاه بَردی. (از لسان العرب) (تاج العروس) (اقرب الموارد) (متن اللغه)

لغت نامه دهخدا

لهزه

(لَ هََ زَ)

تندی زیر بناگوش. (منتهی الارب). لهزمه

لغت نامه دهخدا

لهزه

(لَ هَِ زَ)

زن فربه برآمده کنج دهان. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

نهز

اندازه، قدر، صرب و دفع

معنی لهز - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما