معنی لشکرآرا در فرهنگ فارسی عمید

لشکرآراینده، نظم دهندۀ لشکر، فرماندهِ لشکر

معنی لشکرآرا در لغت نامه دهخدا

لشکرآرای. آرایندۀ لشکر. منظم کننده لشکر. آنکه تعبیۀ سپاه کند. سردار لشکر. فرمانده سپاه:، همه نیزه داران شمشیرزن، همه لشکرآرای و لشکرشکن.، دقیقی.، به قلب اندرون ساخته جای خویش، شده هر یکی لشکرآرای خویش.، فردوسی.، ابر میسره لشکرآرای هند، زره دار و در چنگ رومی پرند.، فردوسی.، نگه کرد در قلبگه جای خویش، سپهبُد بد و لشکرآرای خویش.، فردوسی.، چنین گفت با لشکرآرای خویش، که دیوار ما آهنین است پیش.، فردوسی.، بیاراست بر میمنه جای خویش، سپهبد بد و لشکرآرای خویش.، فردوسی.، سوی فور هندی سپهدار هند، بلنداختر و لشکرآرای هند.، فردوسی.، ترا با دلیران من پای نیست، به هند اندرون لشکرآرای نیست.، فردوسی.، ترا نیز با رزم او پای نیست، ز ترکان چنین لشکرآرای نیست.، فردوسی.، بدو گفت نوذر که این رای نیست، سپه را چو تو لشکرآرای نیست.، فردوسی.، بدو گفت رو لشکرآرای باش، بر آن کوهۀ ریگ بر پای باش.، فردوسی.، به دست چپ خویش بر جای کرد، دل افروز را لشکرآرای کرد.، فردوسی.، به دست منوچهرشان جای کرد، سر تخمه را لشکرآرای کرد.، فردوسی.، ز منشور خود بر زمین جای نیست، چو گرد او یکی لشکرآرای نیست.، فردوسی.، که با او به جنگ اندرون پای نیست، چنو در جهان لشکرآرای نیست.، فردوسی.، میریوسف پس ناصردین، لشکرآرای شه شیرشکار.، فرخی.، میریوسف عضدالدوله یاری ده دین، لشکرآرای شه شرق و خداوند رقاب.، فرخی.، لشکرآرای چنین یافته ای، تو بیاسای و ز شادی ماسای.، فرخی.، لشکرآرای شه شرق ولینعمت من، عضد دولت یوسف پسر ناصر دین.، فرخی.، جز او نیست در لشکرش تیغزن، زهی لشکرآرای لشکرشکن.، نظامی.، ز دیگر طرف لشکرآرای روم، برآراست لشکر چو نخلی ز موم.، نظامی

معنی لشکرآرا در فرهنگ لغت هوشیار

منظم کننده لشکر، آراینده لشکر

معنی لشکرآرا - جستجوی لغت در جدول جو

لشکرآرا

فرهنگ فارسی عمید

لشکرآرا(تَ پَ رَ)

لغت نامه دهخدا

لشکرآرا

فرهنگ لغت هوشیار

لشکرگرا

لشکرکش، آنکه لشکر را به جنگ ببرد، فرمانده لشکر، لشکرگذار، سپه کش

فرهنگ فارسی عمید

لشکرگشا

لشکرگشاینده، لشکرشکن

فرهنگ فارسی عمید

لشکردار

دارندۀ لشکر، نگهدار لشکر

فرهنگ فارسی عمید

پیکرآرا

آنکه پیکر را آرایش دهد، آرایندۀ پیکر، نقاش، مجسمه ساز، بت تراش، بتگر

فرهنگ فارسی عمید

شهرآرا

آرایندۀ شهر، آرایش کنندۀ شهر، زیب و زینت بستن شهر، آذین بندی شهر

فرهنگ فارسی عمید

کشورآرا

(سَ / سِ)

آرایش کننده ملک. (ناظم الاطباء). آراینده و زینت بخش مملکت

لغت نامه دهخدا

لشکردار

(تِ مَ پَ)

دارندۀ لشکر. سرلشکر: کارهای مملکت به مردان کار و لشکر و لشکردار راست آید. (مرزبان نامه)

لغت نامه دهخدا

لشکرآباد

(لَ کَ)

نام دهی جزء دهستان افشاریۀ ساوجبلاغ بخش کرج شهرستان تهران، واقع در 24هزارگزی باختر کرج و هفت هزارگزی جنوب راه شوسۀ کرج به قزوین. جلگه، معتدل، دارای 295 تن سکنه شیعه. فارسی زبان. آب آن از قنات و رود کردان. محصول غلات و صیفی و بنشن و چغندر قند و لبنیات و انگور. شغل اهالی زراعت و راه آن مالرو است و از طریق پل کردان ماشین بدانجا توان برد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1)

لغت نامه دهخدا

لشکرگشا

(رِ جَ / جِ پَ رَ)

لشکرگشای. فاتح در مقابل لشکر خصم

لغت نامه دهخدا

لشکرآرایی

آماده کردن سپاه

فرهنگ فارسی معین

لشکرگشا

((~. گُ) )

فاتح

فرهنگ فارسی معین

معنی لشکرآرا - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما