- لجام
آنچه به آن فال بد می گیرند
معنی لجام - جستجوی لغت در جدول جو
- لجام
دهانۀ اسب، معرّب واژۀ پارسی لگام
- لجام (لَ)
نام اسب بسطام بن قیس که از بنی فهم گرفت. (منتهی الارب)
- لجام (لَ ج جا)
ابوالحسن علی بن حسین اللجام حرانی. وی از شیاطین انس است و در ایام نوح بن نصر بن احمد به بخارا آمد و تا آخر ایام سدید منصور بن نوح بن نصر گاهی به ترقی و گاهی در تنزل بود و گاهی مدیحه سرای می بود و گاهی به هجا مبتلی بلکه اکثر در ذم و هجا سخن گفتی چنانکه وزراء و صدور از زبان او در آزار بودند و او بسیار خوش محاوره و مناظره میبود نادره گوی غریب بود خبیث اللسان، کثیرالذم، قلیل المدح قل ّ ما سلم الاشراف من فلقات لسانه. (یتیمه الدهر ثعالبی، از حاشیۀ ترجمه تاریخ یمینی ص 50)
- لجام (لَجْ جا)
لگام گر. (دهار). منسوب است به لجام و عمل آن. (سمعانی)
- لجام (لُ)
آنچه بدان فال بد گیرند. (منتهی الارب) :
رایت اویست همای ملوک
زیر همایش هم جغد لجام.
ناصرخسرو.
، هوا. (منتهی الارب)
رایت اویست همای ملوک
زیر همایش هم جغد لجام.
ناصرخسرو.
، هوا. (منتهی الارب)
- لجام (لِ)
لگام. فارسی است معرب. ج، لجم، الجمه. (منتهی الارب). لگام. لغام. دهنه. دهانه. جلو اسب. دست جلوی اسب. جوالیقی در المعرب (ص 300) گوید: اللجام، معروف و ذکر قوم انه عربی و قال آخرون:بل هو معرب و یقال انه بالفارسیه لغام:
هم اندر زمان پیش بنهاد جام
بزد بر سر تازی اسپان لجام.
فردوسی.
بطبع رفت بزیرم همی جهان جهان
چو خوش لجام یکی اسب تیزرو بمثل.
ناصرخسرو.
وگر نصیحت را روی نیست خاموشی
ز نیک و بد به دهان بر لجام باید کرد.
ناصرخسرو.
لجام در سر شیران کند صلابت عشق
چنان کشد که شتر را مهار در بینی.
سعدی.
دام محکم ده که تا گردد تمام
و افکنم در کام ایشان چون لجام.
مولوی.
زیر فلک هر چه هست گشته مسخر ترا
کرده شکوهت لجام در سر این چاروا.
والۀ هروی (از آنندراج).
اضزاز،لجام گزیدن اسب. ادغام، لجام در دهن اسب درآوردن. (منتهی الارب). تقریط، لجام دادن اسب را. اکماح، لجام چاروا بازکشیدن تا سر بردارد. اصحاء، لجام را استوارگرفتن اسب به دهان و گزیدن بروی. (منتهی الارب) ، تبرمانندی از ادات کشتی جنگی: و کانوا یجعلون فی مقادم المراکب اداه کالفاس یسمونها اللجام و هی حدیده طویله محددهالرأس جداء و اسفلها مجوف کسنان الرمح تدخل من اسفلها فی خشبه کالقناه بارزه فی مقدم المرکب یقال لها الاسطام فیصیر اللجام کانه سنان رمح بارز من مقدم المرکب فیحتالون فی طعن المراکب به. فاذا اصاب جانب المرکب بقوه خرقه حتی یخشی غرقه بماینصب فیه من الماء فیطلب اصحابه الامان. (تاریخ تمدن اسلامی جرجی زیدان ج 1 ص 162) ، آنچه زنان به وقت حیض بندند. (منتهی الارب). رکوه. روکا. پاره. لته: تلجم، لجام بستن زن. (منتهی الارب) ، داغی است مر شتران را
هم اندر زمان پیش بنهاد جام
بزد بر سر تازی اسپان لجام.
فردوسی.
بطبع رفت بزیرم همی جهان جهان
چو خوش لجام یکی اسب تیزرو بمثل.
ناصرخسرو.
وگر نصیحت را روی نیست خاموشی
ز نیک و بد به دهان بر لجام باید کرد.
ناصرخسرو.
لجام در سر شیران کند صلابت عشق
چنان کشد که شتر را مهار در بینی.
سعدی.
دام محکم ده که تا گردد تمام
و افکنم در کام ایشان چون لجام.
مولوی.
زیر فلک هر چه هست گشته مسخر ترا
کرده شکوهت لجام در سر این چاروا.
والۀ هروی (از آنندراج).
اضزاز،لجام گزیدن اسب. ادغام، لجام در دهن اسب درآوردن. (منتهی الارب). تقریط، لجام دادن اسب را. اکماح، لجام چاروا بازکشیدن تا سر بردارد. اصحاء، لجام را استوارگرفتن اسب به دهان و گزیدن بروی. (منتهی الارب) ، تبرمانندی از ادات کشتی جنگی: و کانوا یجعلون فی مقادم المراکب اداه کالفاس یسمونها اللجام و هی حدیده طویله محددهالرأس جداء و اسفلها مجوف کسنان الرمح تدخل من اسفلها فی خشبه کالقناه بارزه فی مقدم المرکب یقال لها الاسطام فیصیر اللجام کانه سنان رمح بارز من مقدم المرکب فیحتالون فی طعن المراکب به. فاذا اصاب جانب المرکب بقوه خرقه حتی یخشی غرقه بماینصب فیه من الماء فیطلب اصحابه الامان. (تاریخ تمدن اسلامی جرجی زیدان ج 1 ص 162) ، آنچه زنان به وقت حیض بندند. (منتهی الارب). رکوه. روکا. پاره. لته: تلجم، لجام بستن زن. (منتهی الارب) ، داغی است مر شتران را
- لجام
لگام، دهنه
- لجام ((لِ))
معرب لگام، دهانه اسب، آن چه که بدان فال بد گیرند
- لجام
افسار، پالهنگ، دهنه، زمام، عنان، لگام، مهار
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
تپانچه، سلاح گرم کوچک دستی، سیلی، لطمه، تس، چپله، توانچه، طپانچه، لطم، چپّات
(اِ تِ)
لغت نامه دهخدا
لگام پوشانیدن ستور را. (منتهی الارب). لگام نهادن بر اسب. (از اقرب الموارد). لگام برکردن. (تاج المصادر بیهقی).
(اَ)
لغت نامه دهخدا
جایی است از قوروقهای مدینه. اخطل گوید:
و مرت علی الالجام، ألجام حامر
یثرن قطاً لولاسواهن هجرا.
و عزوه بن اذینه گوید:
جاءالربیع بشوطی رسم منزله
احب من حبها شوطی و ألجاما.
(از معجم البلدان)
و مرت علی الالجام، ألجام حامر
یثرن قطاً لولاسواهن هجرا.
و عزوه بن اذینه گوید:
جاءالربیع بشوطی رسم منزله
احب من حبها شوطی و ألجاما.
(از معجم البلدان)
(اَ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ لجم، بمعنی زمینی که نه پست باشد و نه بلند. الارض لاغور و لانجد. (از اقرب الموارد). یاقوت در معجم البلدان آنرا جمع لجمه آورده است. رجوع به لجم، شود
چوب چاه، سنگی که به ریسمان بندند و در چاه بیاویزند تا اندازه آب را بدانند چاه سنج، سنگ دهوه (دهوه دلو) سنگ دولک سنگی که بر دهوه بندند تا زودتر فرو شود
جمع اجم اجمه، بیشه ها نیزارها، جمع اجم و اجم و جج. اجمه بیشه ها نیزارها
دهان بند، روی بند دهان بند: بدنها همه در دوتویی زره ز نخها همه در دوتایی لثام. (مسعود سعد لغ)، نقاب روی بند
