معنی لبوخ در لغت نامه دهخدا

شیردار، میش و اشتر مادۀ شیردار، آنکه شیر در پستانش فرود آمده باشد. لبونه. (منتهی الارب). ج، لبان، لبن، لبن، لبائن.
- ابن اللبون، شتر کرۀ دوساله یا به سال سوم درآمده. ابنه لبون،تأنیث آن. بنت لبون کذلک.
، بنات لبون، نهالان عرفط. (منتهی الارب)

شیردار، میش و اشتر مادۀ شیردار، آنکه شیر در پستانش فرود آمده باشد. لبونه. (منتهی الارب). ج، لِبان، لبن، لُبُن، لبائن.
- ابن اللبون، شتر کرۀ دوساله یا به سال سوم درآمده. ابنه لبون،تأنیث آن. بنت لبون کذلک.
، بنات لبون، نهالان عرفط. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

لبون

(لَ)

نام شهری است. (معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

لبوش

(لَ)

کج. (آنندراج). ظاهراً تصحیف لوش و لوچ باشد

لغت نامه دهخدا

لبوس

(لَ)

لباس. ثوب. لبس. ملبس. پوشیدنی. پوشاک. جامه. هر چه درپوشند. پوشش، زره. درع. منه قوله تعالی: و علمناه صنعه لبوس، ای الدّرع. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

لبود

(زَ بَ رَ)

لبد. مقیم شدن بجائی و لازم گرفتن آن را. (منتهی الارب). زمینگیر شدن، چفسیدن به زمین. (منتهی الارب). به زمین وادوسیدن، بر سینه خفتن. (تاج المصادر). بر سینه فروخفتن مرغ. (زوزنی)

لغت نامه دهخدا

لبود

(لَ)

کنه. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

لطوخ

(زَ)

لطخ. رجوع به لطخ شود

لغت نامه دهخدا

لبوب

(لُ)

جمع واژۀ لب. (منتهی الارب) : حبوب و لبوب نضج و نما نیافت و انواع ارتفاعات در مراتع و مزارع بخس و نقصان پذیرفت. (سندبادنامه ص 122)

لغت نامه دهخدا

لبؤ

(لُبْءْ)

جمع واژۀ لباءه. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

لبؤ

(لُبُءْ)

جمع واژۀ لباءه. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

لبؤ

(لُبَءْ)

جمع واژۀ لباءه. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

لبیخ

(لَ)

مرد بسیارگوشت. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

لبوه

(لِبْ وَ)

لبوءه. شیر ماده

لغت نامه دهخدا

لخوخ

(لَ)

اصل. لخوخ، اصل عیب ناک. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

لطوخ

(لَ)

آنچه بدان چیزی آلوده گردد. (منتهی الارب). ج، لطوخات. هر چیز که عضو را بدان بیالایند. (بحرالجواهر). چیزی را گویند که عضو را بدان بیالایند، واحد اللطوخات. دارو که به چیزی مالند. (منتخب اللغات). مرارهالحمار تنفع من داء الثعلب و الدوالی لطوخاً. (ابن البیطار)

لغت نامه دهخدا

ربوخ

(تَ)

ربخ. رباخ. رجوع به ربخ و رباخ شود

لغت نامه دهخدا

ربوخ

(رَ)

زنی که وقت نزدیکی با مرد بیهوش گردد. (از منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

صلبوخ

نام جزیره کوچکی است بین شطالعرب که یکی از دهستانهای بخش مرکزی شهرستان آبادان است. این دهستان در باختر آبادان واقع است. هوای آن گرمسیر و مرطوب و آب آن از شطالعرب است. در این جزیره 39 قریۀ کوچک متصل بهم وجود دارد. جمعیت آن در حدود 8 هزار تن میباشد. شغل اهالی زراعت و ماهیگیری ومحصول عمده آنجا خرما است. قرای مهم آن عبارتند ازنعیمه، رضاگاهی، چومه، راس. ساکنین از طایفۀ فرهانی و موطوری هستند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا