معنی لابزئن - جستجوی لغت در جدول جو

لابزئن

فرهنگ گویش مازندرانی

لابان

(پسرانه)

عبری از عربی، لین، سفید، نام پدر همسر یعقوب (ع)

فرهنگ نامهای ایرانی

بابزن

سیخ آهنی یا چوبی که گوشت را به آن بکشند و روی آتش کباب کنند، سیخ کباب، برای مثال تا سحر هر شب چنان چون می تپم / جوزۀ زنده تپد بر بابزن (آغاجی - شاعران بی دیوان - ۱۹۵)

فرهنگ فارسی عمید

لابیدن

لابه کردن، زاری کردن، فروتنی کردن، درخواست کردن

فرهنگ فارسی عمید

لابتان

(بَ)

تثنیۀ لابه. رجوع به حرّه شود. (معجم البلدان). لابتاالمدینه، حرتا المدینه. (امتاع الاسماع ص 333)

لغت نامه دهخدا

فابزان

(تِ)

نام جایی است. بعضی آن را قریه ای و بعض دیگر شهرکی دانسته اند. ابوبکر محمد بن ابراهیم بن صالح عقیلی اصفهانی فابزانی به آنجا منسوب است. (معجم البلدان). ظاهراً بخاطر این انتساب آن را قریه ای از قرای اصفهان شمرده اند. و بهرحال امروز جایی به این اسم در حوالی اصفهان نیست

لغت نامه دهخدا

لابیدن

(گَ تَ)

لابه کردن:
بدار دنیا چون برفروخت آتش ظلم
سکار آن بجهنم همی خورد چو ظلیم
چو خون و ریم بپالوده خیره از مردم
به دوزخ اندرلابد که خون دهندش و ریم.
سوزنی.
، لافیدن، سخنان زیاده از حد گفتن. خودستائی کردن، پرگوئی. هرزه گوئی. (برهان). رجوع به لائیدن و لاییدن شود

لغت نامه دهخدا

لابوان

نام جزیره ای از مالزی در شمال غربی برنئو از مغصوبات انگلیس، دارای 7000 سکنه

لغت نامه دهخدا

لابنون

(بِ)

جمع واژۀ لابن. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

گلابزن

(گُ زَ)

گلاب پاش. گلابدان:
گل را چه گرد خیزد از ده گلابزن
مه را چه ورغ بندد از صد چراغدان.
؟ (ازکلیله و دمنه).
در قهقهه ز گریۀ دل چون گلابزن
وز خرمی ز سوز جگر همچو مجمرم.
سیدحسن غزنوی.
هین ! که گذشت وقت گل سوی چمن نگاه کن
راح نسیم صبح بین ابر گلابزن نگر.
عطار (دیوان ص 306).
و رجوع به گلابدان و گلاب پاش شود

لغت نامه دهخدا

لابجین

نام دیهی از ناحیۀ فریوار همدان، (نزههالقلوب چ لیدن مقالۀ ثالثه ص 72)، اما ظاهراً دگرگون شدۀ لالجین باشد

لغت نامه دهخدا

لاباثن

(ثُ)

نوعی حماض

لغت نامه دهخدا

لاهزان

(هَِ)

تثنیۀ لاهز. هر دو کوه بهم پیوسته چندان که مابین آنها تنگ گردد. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا