معنی قنو در لغت نامه دهخدا

ورزیدن و فراهم آوردن. (منتهی الارب) (آنندراج). جمع کردن و کسب کردن و گرفتن آن را برای خود نه برای تجارت. (اقرب الموارد)، گرفتن بز را برای دوشیدن. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) (آنندراج)، آفریدن، لازم گرفتن حیا را. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). پردگی و خانه نشین کردن دختر را. (منتهی الارب) و گویند قُنیَت الجاریه مجهولاً، به معنی بازداشته شدن از بازی ومستور شدن در خانه. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)

معنی قنو در فرهنگ گویش مازندرانی

تاب مخصوصی که برای کودکان تعبیه شود، قنات، آبی که در چاله ای جمع شود، کانال آبی که به شالیزار

معنی قنو - جستجوی لغت در جدول جو

قنو

لغت نامه دهخدا

قنو

فرهنگ گویش مازندرانی

آنو

(دخترانه)

در دین بابلی، نام خدای آسمان

فرهنگ نامهای ایرانی

غنو

غنودن، مقابل بیداری، خواب

فرهنگ فارسی عمید

دنو

نزدیک شدن، نزدیک بودن

فرهنگ فارسی عمید

قنوت

دعایی که در رکعت دوم نماز پس از حمد و سوره، با دست های رو به صورت خوانده می شود، خواندن دعا

فرهنگ فارسی عمید

قند

ماده ای جامد، سفید و شیرین، که از چغندر قند یا نیشکر تهیه می شود، در پزشکی کنایه از مرض قند، کنایه از بوسه

فرهنگ فارسی عمید

قنب

کنف، نوعی الیاف محکم از جنس سلولز که برای ساختن طناب و ریسمان به کار می رود، گیاهی از خانوادۀ پنیرکیان که این الیاف از آن ساخته می شود و دانۀ آن به عنوان دارو مصرف می شود، کنب، ژوت
شهدانه، شهدانق، شهدانج

فرهنگ فارسی عمید

بنو

خرمن، خرمن گندم یا جو، تودۀ چیزی، غله

فرهنگ فارسی عمید

صنو

هر یک از دو یا چند تنۀ درختی که از یک ریشه روییده اند

فرهنگ فارسی عمید

شنو

شنیدن، پسوند متصل به واژه به معنای شنونده مثلاً پند شنو، نصیحت شنو

فرهنگ فارسی عمید

قنوت

(رَطْءْ)

فرمانبرداری کردن. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و از این معنی است قول خداوند تعالی: القانتین و القانتات. (منتهی الارب) ، خاموش بودن. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). سکوت کردن، بازماندن در سخن. (منتهی الارب). امساک در کلام. (از اقرب الموارد) ، ایستادن در نماز. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و بهمین معنی است حدیث: افضل الصلوه طول القنوت. (منتهی الارب) ، دعا کردن، ذلیل و خوار شدن: قنت له، ذل. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

قنوج

(قَنْ نو / قِنْ نو)

منتهی الارب آن را بکسر قاف و فتح نون ضبط کرده و گوید: شهری است. محمود بن سبکتگین آن را گشود. (از معجم البلدان) (آنندراج). در ناحیۀ فرخ آباد در 50میلی رود گنگ واقع است. (تلخیص از بریتانیکا) :
یکی گفت این شاه روم است و هند
ز قنوج تا پیش دریای سند.
فردوسی (مقدمۀ شاهنامه چ دبیرسیاقی).
چون قصد کنی فتوح قنوج
ملت ز تو شادمان ببینم.
خاقانی.
ز قنوج تا قلزم و قیروان
چو میغی روان بود تیغم روان.
نظامی.
به قنوج خواهم شدن سوی فور
خدا یار بادم در این راه دور.
نظامی

لغت نامه دهخدا

قنوء

(رُ ضَنْ)

سخت سرخ شدن، کشتن کسی را یا برانگیختن کسی را بر قتل، دردباغ انداخته شدن پوست، مردن. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب) ، فاسد شدن. (از اقرب الموارد). تباه گردیدن پوست. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

غنو

خواب مقابل بیداری: چون یقینم که نگیردت همی خواب غنو من بی طاعت در طاعت تو چون غنوم. (ناصر خسرو)

معنی قنو - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما