معنی قنطره در فرهنگ فارسی عمید

پُل، سازه ای بر روی رودخانه یا دره یا خیابان و امثال آن برای عبور از روی آنها، دِهلِه، خَدَک، بَل، پول، جَسر

معنی قنطره در لغت نامه دهخدا

پل بزرگ. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). آنچه بر روی آب سازند برای عبور. (اقرب الموارد) :، نوح نه بس علم داشت گر پدر من بدی، قنطره بستی به علم بر سر طوفان او.، خاقانی (دیوان چ سجادی ص 365).،، هر بنای بلند. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (آنندراج). ج، قناطر. (اقرب الموارد)

معنی قنطره در لغت نامه دهخدا

بشهر و ده جای گرفتن و ترک بادیه کردن. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (آنندراج)، مالک مال بقنطار شدن. (آنندراج) (منتهی الارب). مالک شدن مال فراوانی را که گویی با قنطار سنجیده شود. (اقرب الموارد)، دیر ماندن و بجایی پیوسته اقامت کردن. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)، گائیدن. (آنندراج) (منتهی الارب)، بستن و محکم کردن. (اقرب الموارد از زجاج)، برهم نهادن. (ترجمان عادل جرجانی)

معنی قنطره - جستجوی لغت در جدول جو

قنطره

فرهنگ فارسی عمید

قنطره

لغت نامه دهخدا

قنطره

لغت نامه دهخدا

قنطره

فرهنگ لغت هوشیار

قنطره

فرهنگ فارسی معین

قطره

(دخترانه)

مقدار کمی از مایع که از جایی بچکد، چکه

فرهنگ نامهای ایرانی

قطره

یک چکه، چک، چکه، یک دانه باران، در پزشکی نوعی داروی مایع که به مقدار یک چکه در چشم یا گوش ریخته می شود
قطره قطره: چکه چکه مثلاً قطره قطره جمع گردد وانگهی دریا شود

فرهنگ فارسی عمید

قناره

ابزاری چوبی یا فلزی با میخ های بلند یا قلاب که در قصابی از آن گوشت آویزان می کنند

فرهنگ فارسی عمید

قنبره

چکاوک، پرنده ای کوچک و خوش آواز شبیه گنجشک با تاج کوچکی بر روی سر
چکاو، چکوک، چاوک، ژوله، جل، جلک، هوژه، خجو، خاک خسپه، نارو، قبّره

فرهنگ فارسی عمید

قسطره

(قَ طَ)

شهری است در اندلس از توابع جیان. (معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

سنطره

(سَ نَ رَ)

نوعی از ماهی است. (دزی ج 1ص 694). طریغلا و هی المعروفه بالسنطره. (از دزی)

لغت نامه دهخدا

قنطته

(رَ رَ ضَ)

از ترس دویدن. (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) (منتهی الارب). قنطت قنطته، عدا بفزع. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

قندره

(قُ دِ رَ)

ارسی. کفش که ساق آن کوتاه تر از نیم چکمه است. ظاهراً ترکی است.
- قندره دوز، کفاش.
- قندره دوزی، شغل قندره دوز.
- ، دکان قندره دوز

لغت نامه دهخدا

قنسره

(رَ)

پیر گرداندن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

قمطره

(رَ رَ صَ)

فراهم آمدن و گرد گردیدن. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) ، فراهم آوردن و گرد کردن. لازم و متعدی استعمال شود. (اقرب الموارد) ، گائیدن جاریه را. (منتهی الارب) (ذیل اقرب الموارد) ، بستن سر مشک را به بند سر مشک. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) ، پر کردن مشک، گریختن است. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

قمطره

(قَ مَ عَ)

دهی است از دهستان آختاچی حومه شهرستان مهاباد، واقع در 20هزارگزی جنوب خاوری مهاباد و 22هزارگزی باختر شوسۀ بوکان به میاندوآب. موقع آن کوهستانی و معتدل مالاریایی است. سکنۀ آن 718 تن است. آب آن از چشمه و محصول آن غلات، توتون، چغندرقند و حبوبات و شغل اهالی زراعت و گله داری و صنایع دستی زنان جاجیم بافی است. راه ارابه رو دارد و میتوان اتومبیل برد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

قناره

(قَ رَ / رِ)

چنگک. گوشت آویز. (زمخشری). چوبی یا آهنی دراز که قصابان در دیوار مضبوط کنند مثل چوب سردر و میخ های بسیار در آن زنند و مذبوح را بعد تسلیخ به آن میخ ها آویزند و قطعه قطعه کرده فروشند. (آنندراج) :
یک مسلخ است عالمی از دست و خنجرش
هر نیش خار لخت دلی را قناره است.
رفیع واعظ (از آنندراج).
رجوع به قنار شود

چنگک. گوشت آویز. (زمخشری). چوبی یا آهنی دراز که قصابان در دیوار مضبوط کنند مثل چوب سردر و میخ های بسیار در آن زنند و مذبوح را بعد تسلیخ به آن میخ ها آویزند و قطعه قطعه کرده فروشند. (آنندراج) :
یک مسلخ است عالمی از دست و خنجرش
هر نیش خار لخت دلی را قناره است.
رفیع واعظ (از آنندراج).
رجوع به قُنار شود

لغت نامه دهخدا

قنبره

(قُمْ بُ رَ)

پر زاید راست که بر سر ماکیان و جز آن باشد. (منتهی الارب) (آنندراج) (اقرب الموارد). رجوع به قنبرانیه شود
لغتی است در قبره. (منتهی الارب). ابوالملیح. چکاوک. رجوع به قبره و قبر شود

لغت نامه دهخدا

قعطره

(رَ دا)

بر زمین افکندن کسی را. رجوع به قعطله شود، استوار گردانیدن، پر کردن. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

قسطره

(رَثْیْ)

نقد کردن دراهم و دینار را. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

قحطره

(ذَ لَ)

زه کردن کمان را. (منتهی الارب) (آنندراج) ، آرامش با زن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). گائیدن زن را. (آنندراج)