جدول جو
جدول جو

معنی قشمش - جستجوی لغت در جدول جو

قشمش
(قِ مِ)
معرب کشمش. (برهان) (دزی) (المعرب جوالیقی). و آن از مویز لطیف تر است. (برهان)
لغت نامه دهخدا
قشمش
کشمش
تصویری از قشمش
تصویر قشمش
فرهنگ لغت هوشیار

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

تصویری از قومش
تصویر قومش
مقنی، چاه کن
فرهنگ فارسی عمید
تصویری از کشمش
تصویر کشمش
مویز، انگور خشکیده، انگور سیاه خشک شده، سکج، سیج، زبیب، هولک
فرهنگ فارسی عمید
تصویری از مشمش
تصویر مشمش
زردآلو
فرهنگ فارسی عمید
(قَ رَمْ مَ)
آنکه بخورد هر چیزی را، مردم بی خیر. (اقرب الموارد) (منتهی الارب)
لغت نامه دهخدا
(قُ)
افتاده و تراشۀ چیزی، بانگ و آواز پوست مارچون با هم ساید. (منتهی الارب). رجوع به قشیش شود
لغت نامه دهخدا
(قَ مَ)
مردم آمیخته از هر جنس. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (آنندراج) : فی الدار قرمش من الناس، ای اخلاط. (اقرب الموارد)
لغت نامه دهخدا
(قِ مِ)
مردم آمیخته از هر جنس. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)
لغت نامه دهخدا
(قَ مَ)
قصیر و کوتاه، غلیظ که برخی از آن بر روی برخی دیگر فراهم آید. (المنجد)
لغت نامه دهخدا
(قَشْ شا)
آنکه از هر جائی چیزی همی جوید و همی خورد. (مهذب الاسماء). کسی که از این جای واز آنجای خورد، گدا. (ناظم الاطباء)
لغت نامه دهخدا
(قُ)
نام جد پدر علی بن محمد بن مالکی. (منتهی الارب)
لغت نامه دهخدا
(رُ)
نیکو و فربه گردیدن پس از لاغری. (منتهی الارب). صلاح یافتن پس از هزال. (ازاقرب الموارد) : قش القوم قشوشاً. (منتهی الارب) ، به رفتار لاغران رفتن. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) : قش القوم قشوشاً، مشی مشی المهزول. (اقرب الموارد) ، خوردن از اینجا و آنجا و پیچیدن هرچه یافتن و برگرفتن از خوان هر آنچه بر آن قادر شدن. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) : قش الرجل، اکل من هنا و هنا و لف ما قدر علیه مما علی الخوان. (اقرب الموارد) ، فراهم آوردن. (منتهی الارب). جمع کردن. (اقرب الموارد) ، شتاب دوشیدن ناقه را، به دست خراشیدن و سودن چیزی را چندانکه فروریخته گردد. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) : قش الشی، حکه بیده حتی ینحت. (اقرب الموارد) ، خوردن آنچه مردم در سرگین جای و جز آن اندازند، یا پاره های صدقه خوردن. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) : قش فلان، اکل مما یلقیه الناس علی المزابل او اکل کسر الصدقه. (اقرب الموارد) ، خشک گردیدن گیاه، روان شدن و درگذشتن قوم. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). رجوع به قش ّ شود
لغت نامه دهخدا
(مِ)
کومش. مقنی. (فرهنگ فارسی معین از تاریخ قم ص 42)
لغت نامه دهخدا
(کِ مِ)
انگور خشک کرده. سکج. مویز. میویز. مامیچ. میمیز. قسمش. (یادداشت مؤلف) .هو زبیب صغیر لانوی له. (ابن بیطار). اسم فارسی زبیب بی دانه است و مویز نیز گویند و بهترین او سبز مالیده است. (تحفۀ حکیم مؤمن). نوعی از مویز بی دانه. (ناظم الاطباء) : چندین خروارمغز بادام و ترانگبین و کشمش همه بر اشتران بار کرده. (اسکندرنامه نسخۀ سعید نفیسی). بیشترین انگور آنجا (نیریز) کشمش باشد. (از فارسنامۀ ابن بلخی).
نخود و کشمش و پسته خرک و میوۀ تر
قصب انجیر و دگر سرمش اسفید بیار.
بسحاق اطعمه.
- کشمش پلو، پلو که دانه های کشمش بیدانه در آن میریزند به هنگام دم کردن برنج و گاه خرما نیز در آن کنند.
- کشمش سبز، انگور که در سایه خشک شود کشمش سبز بود.
- کشمش کولی، زبیب الجبل. مویزک. دانج ابروج. مویزج عسلی. حب الرأس. (یادداشت مؤلف). رجوع به کشمش کاولیان شود.
، در عربی قسمی انگور خرد بی دانه. (یادداشت مؤلف)
لغت نامه دهخدا
(مِ مِ / مَ مَ)
زردآلو... و بعضی ’آلو’ را مشمش گویند. (منتهی الارب) (آنندراج). درختی است بلند و گاه تا به اندازۀ گردو بالا میرود و دارای شاخ و برگ فراوان و مغز و میوه آن اگر تلخ باشد ’گلابی’ و اگر شیرین باشد ’لوزی’ نامند و واحد آن مشمشه و برخی آلو را مشمش نامند. (از اقرب الموارد) (از محیطالمحیط). زردآلو و یا آلو. (از ناظم الاطباء). زردآلو. (دهار) (الفاظالادویه) (مهذب الأسماء). زردآلو و آن را خوبانی نیز گویند و آن میوه ای است شیرین. (غیاث) تفاح ارمینی. برقوق. زردآلو. (یادداشت مؤلف). نوعی زردآلو که در افریقا و سوریه فراوان است، این میوه بسیار ناسازگار و مضر است و در دوران جنگهای صلیبی ’مزافرانشی’ بمعنی ’فرنگیان را می کشد’ شهرت یافته است. دوران رسیدن بار درخت مشمش بیش از پانزده روز نمی پاید و به همین دلیل ’دولت المشمش’ مثلی است و بدان دولت و قدرت زودگذری را تعبیر کنند. (از السنۀ ترکیه و فرانسویه نکت لغتی). ابوالعباس گوید اهل کوفه او را به فتح هر دو میم گویند و اهل شام او را آلو دانند... مسیح گوید زردآلو را برقوق گویند و به رومی اصافو گویند و معلوم نیست که هرقوق از کدام لغت است... (ترجمه صیدنه، نسخۀ خطی کتاب خانه لغت نامۀ دهخدا). به فارسی زردآلو و به ترکی ارک و اقسام می باشد و بهترین او شیرین و پرآب و کم جرم وخشک او بهتر از تازه است... (تحفۀ حکیم مؤمن). و رجوع به تذکرۀ داود ضریر انطاکی و اختیارات بدیعی والابنیه عن حقایق الادویه و فهرست مخزن الادویه شود
لغت نامه دهخدا
(مِ مِ)
قسمی پارچۀ تنک برای چادر زنان و پیراهن تابستانی. (یادداشت مؤلف).
- مشمش زری، مشمش زرکش. (یادداشت مؤلف)
لغت نامه دهخدا
(قَ)
افتاده و تراشۀ چیزی. (منتهی الارب). لقاطه. (اقرب الموارد). رجوع به قشاش شود، آواز پوست مار که برخی از آن با برخی دیگر ساید. (از اقرب الموارد)
لغت نامه دهخدا
تصویری از شمش
تصویر شمش
طلا و نقره گداخته و در ناوچه آهنین ریخته
فرهنگ لغت هوشیار
آبراهه بر زمین، راه آب و نام یکی از بخشهای شهرستان بندر عباس میباشد
فرهنگ لغت هوشیار
تصویری از مشمش
تصویر مشمش
زرد آلو زرد آلو
فرهنگ لغت هوشیار
تصویری از کشمش
تصویر کشمش
انگور خشک کرده، مویز
فرهنگ لغت هوشیار
پارسی است کومیش کومش کنتار (مقنی) شاید از آن روی که بیشینه کنتاران کومیشی بوده اند مقنی
فرهنگ لغت هوشیار
تصویری از قشاش
تصویر قشاش
افتاده تراشه رفتگر
فرهنگ لغت هوشیار
تصویری از قشمر
تصویر قشمر
گوشتالو فربه: مرد
فرهنگ لغت هوشیار
آخالخور آن که خوراک خوداز آخال فراهم آورد فربهی، آخالخوری، سودن خراشیدن، خشک شدن خشکیدن گیاه
فرهنگ لغت هوشیار
تصویری از قشیش
تصویر قشیش
خش خش آوای سایش، فراهم، پراکنده از واژگان دوپهلو، خراشیده، تراشه
فرهنگ لغت هوشیار
تصویری از قرمش
تصویر قرمش
مردم درآمیخته همه جورمردم
فرهنگ لغت هوشیار
تصویری از کشمش
تصویر کشمش
((کِ مِ))
دانه های خشک شده میوه انگور
فرهنگ فارسی معین
تصویری از قومش
تصویر قومش
((مِ))
مقنی، چاه کن
فرهنگ فارسی معین
((ش))
طلا و نفره گداخته که در ناوچه ریخته و به شکل شوشه و میله درآورده باشند، هر فلزی که هنوز به آن شکل نداده یا با آن چیزی نساخته باشند
فرهنگ فارسی معین
تصویری از قشم
تصویر قشم
آبراهه، سرشت، طبیعت، پیه، گوشت پخته و سرخ شده
فرهنگ فارسی معین
کشمش: دعوا در همسایگی، یوسف نبی (ع) گوید:، دیدن میوه هائی خشک چون مویزو کشمش و مانند آن نیکوئی باشددوستان در حق او گویند - لوک اویتنهاو
اگر بیند کشمش داشت و بخورد، دلیل است به قدر آن منفعت بیند. اگر بیند کشمش به کسی داد، دلیل است راحتی به وی رساند.
- محمد بن سیرین
دیدن کشمش درخواب بر سه وجه است. ، اول: منفعت. ، دوم: مال حلال. ، سوم: کسب و معیشت.
اگر درخواب بیند کشمش به خروار درخانه بود، دلیل است مال تمام حاصل نماید.
فرهنگ جامع تعبیر خواب
غرش خشم آلود سگ
فرهنگ گویش مازندرانی
لایه ی چرک
فرهنگ گویش مازندرانی