معنی قرام در لغت نامه دهخدا

بریدن جای بینی ستور. (منتهی الارب) (آنندراج). الموضع الذی یقرم من انف البعیر. (اقرب الموارد)، پردۀ سرخ بانگار. (منتهی الارب) (آنندراج)، جامه از پشم رنگین نگارش. (منتهی الارب). بمعنی پردۀ رنگین و منقش نیز نوشته اند. (غیاث اللغات). جامه از ابریشم رنگین نگارین. (آنندراج)، پردۀ تنک. (منتهی الارب) (آنندراج) (بحر الجواهر). پردۀ باریک و تنک. (غیاث اللغات)، چادرشب. (دهار)

معنی قرام در فرهنگ لغت هوشیار

تیمر از گیاهان، جمع قرمه، کناره ها کناره پاره ها کناره بریده ها پرده نازک تیمر

معنی قرام - جستجوی لغت در جدول جو

قرام(قِ)

لغت نامه دهخدا

قرام

فرهنگ لغت هوشیار

آرام

(پسرانه)

ساکت، آهسته ساکت سنگینی و وقار مکان خلوت

فرهنگ نامهای ایرانی

برام

(پسرانه)

خوشبو (نگارش کردی: بهرام)

فرهنگ نامهای ایرانی

خرام

(دخترانه)

رفتاری همراه با ناز و زیبایی، وفای به وعده، خبرخوش، مژده

فرهنگ نامهای ایرانی

فرام

(پسرانه)

معرب از عبری، تندرو

فرهنگ نامهای ایرانی

قراب

غلاف شمشیر یا خنجر، نیام

فرهنگ فارسی عمید

صرام

جنگ، بلا و سختی، گرفتاری سخت، مرد توانا و دارای ارادۀ قوی، مرد بی باک در جنگ

فرهنگ فارسی عمید

خرام

خرامیدن، پسوند متصل به واژه به معنای خرامنده مثلاً خوش خرام، مهمانی، ضیافت، نوید، مژده، برای مثال یکی نامه فرمود نزدیک سام / سراسر درود و نوید و خرام (فردوسی - ۱/۲۰۵ حاشیه)

فرهنگ فارسی عمید

قرار

زمان یا مکان ملاقات، آرامش، آسودگی، رای و حکمی که دربارۀ مسئله یا امری صادر شود، عهد و پیمان، پایداری، در علم حقوق حکمی از سوی مقام قضایی
قرار دادن: جا دادن، استوار ساختن، برقرار کردن
قرار داشتن: برقرار بودن، جا داشتن، آرامش داشتن، وعدۀ ملاقات داشتن
قرار گذاشتن: شرط کردن، عهد و پیمان کردن
قرار گرفتن: استوار و محکم شدن، ساکن شدن، جا گرفتن، آرام گرفتن، ثابت گشتن
قرار مدار: بند و بست، شرط، عهد و پیمان
قرار و مدار: بند و بست، شرط، عهد و پیمان، قرار مدار

زمان یا مکان ملاقات، آرامش، آسودگی، رای و حکمی که دربارۀ مسئله یا امری صادر شود، عهد و پیمان، پایداری، در علم حقوق حکمی از سوی مقام قضایی
قَرار دادن: جا دادن، استوار ساختن، برقرار کردن
قَرار داشتن: برقرار بودن، جا داشتن، آرامش داشتن، وعدۀ ملاقات داشتن
قَرار گذاشتن: شرط کردن، عهد و پیمان کردن
قَرار گرفتن: استوار و محکم شدن، ساکن شدن، جا گرفتن، آرام گرفتن، ثابت گشتن
قَرار مدار: بند و بست، شرط، عهد و پیمان
قَرار و مدار: بند و بست، شرط، عهد و پیمان، قرار مدار

فرهنگ فارسی عمید

قراح

آب خالص و پاکیزه، زمینی که در آن آب و درخت نباشد

فرهنگ فارسی عمید

ضرام

هیزم نازک، ریزه، سست و نرم که با آن آتش روشن می کنند، هیزم افروخته
افروخته شدن آتش، زبانه کشیدن آتش، توقّد، گر زدن، التهاب، تلهّب، اشتعال، گر کشیدن، اضطرام، شعله زدن

فرهنگ فارسی عمید

قراد

نگه دارنده و تربیت کنندۀ بوزینه

فرهنگ فارسی عمید

حرام

امری که به جا آوردنش گناه است، ناروا، آنچه خوردنش در شرع اسلام منع شده است، احرام بسته، حرمتدار

فرهنگ فارسی عمید

غرام

عشق، شیفتگی
هلاک، عذاب، شکنجه و درد

فرهنگ فارسی عمید

آرام

ساکت، خاموش، بی حرکت، کنایه از امن، راحت، برای مثال زندگی آرام، آرامش، راحتی، چو دشمن به دشمن بود مشتغل / تو با دوست بنشین به آرام دل (سعدی۱ - ۷۷)
آهسته، بن مضارع آرامیدن و آرمیدن، استراحتگاه، پسوند متصل به واژه به معنای آرامش دهنده
آرامش دهنده مثلاً دلارام،
قرار، سکون، برای مثال ز بس نالۀ چنگ و نای و رباب / نبد بر زمین جای آرام و خواب (فردوسی۷ - ۲۷۴)
جمع واژۀ رئم، آهو های سفید
آرام آرام: آهسته آهسته
آرام شدن: آرام گرفتن، آرمیدن، فرونشستن خشم و اضطراب
آرام کردن: آرامش دادن، آسوده کردن، آرام ساختن
آرام گرفتن: آرامش یافتن، آسودن، آرام شدن
آرام یافتن: آرامش یافتن، آرام شدن، آرام گرفتن، برآسودن

ساکت، خاموش، بی حرکت، کنایه از امن، راحت، برای مِثال زندگی آرام، آرامش، راحتی، چو دشمن به دشمن بُوَد مشتغل / تو با دوست بنشین به آرام دل (سعدی۱ - ۷۷)
آهسته، بن مضارعِ آرامیدن و آرمیدن، استراحتگاه، پسوند متصل به واژه به معنای آرامش دهنده
آرامش دهنده مثلاً دلارام،
قرار، سکون، برای مِثال ز بس نالۀ چنگ و نای و رباب / نبُد بر زمین جای آرام و خواب (فردوسی۷ - ۲۷۴)
جمعِ واژۀ رئم، آهو های سفید
آرام آرام: آهسته آهسته
آرام شدن: آرام گرفتن، آرمیدن، فرونشستن خشم و اضطراب
آرام کردن: آرامش دادن، آسوده کردن، آرام ساختن
آرام گرفتن: آرامش یافتن، آسودن، آرام شدن
آرام یافتن: آرامش یافتن، آرام شدن، آرام گرفتن، برآسودن

فرهنگ فارسی عمید

قراد

حشرۀ ریزی که به بدن انسان و بعضی حیوانات دیگر می چسبد و خون آن ها را می مکد، کنه

فرهنگ فارسی عمید

اقرام

(اِ)

مهتر گردانیدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج).

لغت نامه دهخدا

قرامص

(قُ مِ)

شیر زبان گز. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). اللبن القارص. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

قرامل

(قَ مِ)

جمع واژۀ قرمل. القارص. (اقرب الموارد). شتر دوکوهانه. (منتهی الارب) (آنندراج). شترکرۀ بختی و شتر دوکوهانه، موی بند زنان. (منتهی الارب). گیسوبند. (مهذب الاسماء). آنچه زنان بر موی خود بندند. رجوع به قرمل شود

لغت نامه دهخدا

قرامه

(قُ مَ)

پوست پارۀ بریدۀ آونگان گذاشته از بینی شتر، نان سوخته ای که در تنور بماند. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، عیب، کرکرۀ شتر. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). پنجم سپل شتر. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

ضرام

آتش گیری افروزش، فروزینه ریزه چوب، زبانه آتش

فرهنگ لغت هوشیار

غرام

شیفتگی، عشق دلسوز

فرهنگ لغت هوشیار

فرام

لته دشتان لته

فرهنگ لغت هوشیار

قرال

ترکی زال نام جایگاه ترکی سیاگروهه از هوشربایان (مخدرات) ترکی سردار مهتر گروه

فرهنگ لغت هوشیار

عرام

سخت شدن دشوار گشتن، شوخ شدن، ناز کودک ناز کرد کوک، خرامید ن، فیرید ن سر گشتگی، تباه گشتن، خوردن

فرهنگ لغت هوشیار

صرام

بلا و سختی سخت

فرهنگ لغت هوشیار

ترام

خانه های ریز روی عکس یا شیشه یا گراور

فرهنگ لغت هوشیار

خرام

رفتار آهسته از روی ناز سرکشی زیبایی و وقار، بمهمانی بردن شخصی پس از نوید، کسی که مامور همراهی مهمان بخانه میربانست، درترکیب بمعنی (خرامنده) آید: خوش خرام زیبا خرام

فرهنگ لغت هوشیار