- قدی (رَءْیْ)
قداوه. خوشبوی و خوشمزه گردیدن گوشت. (منتهی الارب)
معنی قدی - جستجوی لغت در جدول جو
- قدی (قَ)
خوشمزه: طعام قدی، طعام خوش مزه. (منتهی الارب). رجوع به قد شود
- قدی (قَدْ دی)
نسبت است به قد. به اندازۀ قامت آدمی. به بالای آدمی: آیینۀ قدی. شمع قدی
- قدی (قِ دا)
اندازه. (منتهی الارب) (آنندراج). گویند: هذا قدی رمح، ای قدره. (منتهی الارب)
- قدی
در تازی نیامده سرا پا نادرست نویسی غدی پارسی است یکدندگی خود خواهی تمام قد: تصویر قدی ناصر الدین شاه بردیوار نصب بود. تکبر غرور، یکدندگی
- قدی ((ق دّ))
تمام قد
- قدی ((قُ د ُِ))
یکدندگی، خودرایی
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(قَ)
لغت نامه دهخدا
دیرینه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). ج، قدماء و قدامی ̍ و قدائم، کهنه، پیشین و سابق، باس وباش، پیر و سال دیده. (ناظم الاطباء).
- قدیم الایام، روزگار دیرینه. (ناظم الاطباء)
- قدیم الایام، روزگار دیرینه. (ناظم الاطباء)
(قَ)
لغت نامه دهخدا
توانا. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). ان اﷲ علی کل شی ٔ قدیر. (قرآن کریم) ، پخته در دیگ. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)
(قِ یَ)
لغت نامه دهخدا
روش. رسم. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، عادت، حالتی که شخص در آن است. (ناظم الاطباء). گویند: خذ هدیتک و قدیتک، ای فیما کنت فیه. (ناظم الاطباء)
فریز نمکسود گوشت کفانیده و به درازا بریده، جامه کهنه گوشت کفانیده پاره کرده یا بدرازا بریده خشک کرده. توضیح در بعض دیه های ایران و ترکستان و افغانستان مرسوم است که تیرماه و دی ماه گوسفندان پرواری بکشند و در زمستان در وقت باریدن برف و باران از گوشت آنها خورشهای مخصوص سازند
قدیمی، باستانی، قدیمی و کهنه