- قبص(قِ / قَ)
فراهم آمدنگاه ریگ بسیار. (منتهی الارب)
معنی قبص - جستجوی لغت در جدول جو
- قبص(تَ)
منضم گردیدن. مجتمع شدن و درافتادن: قبصت رحم الناقه قبصاً، منضم گردید. قبصت الجراد علی الشجر، درافتاد و مجتمع گردید، بزرگ و دراز شدن سر، بزرگ و دراز شدن تار سر، سبک شدن، شادمانی نمودن. گویند: قبص الرجل، یعنی نشط، درد گرفتن از خرما خوردن. (منتهی الارب). رجوع به قبص شود
به سر انگشتان گرفتن: قبصه قبصاً، به سر انگشتان گرفت. و از این فعل است آنچه حسن قرائت کند: و قبصت قبصه من اثر الرسول، پیش از سیری از نوشیدن بازداشتن کسی را، برجستن گشن بر ماده، در ازار در کردن بند ازار را، کشیدن و سبک شدن اسب و جز آن، شادمانی نمودن. (منتهی الارب)
به سر انگشتان گرفتن: قبصه قبصاً، به سر انگشتان گرفت. و از این فعل است آنچه حسن قرائت کند: و قبصت قبصه من اثر الرسول، پیش از سیری از نوشیدن بازداشتن کسی را، برجستن گشن بر ماده، در ازار در کردن بند ازار را، کشیدن و سبک شدن اسب و جز آن، شادمانی نمودن. (منتهی الارب)
- قبص(قَ بِ)
شادمان، سبک و چست، کوتاه و غیر ممتد: حبل قبص، رسن کوتاه غیر ممتد. (منتهی الارب)
- قبص(قِ)
عدد بسیار از مردم، اصل و نژاد چیزی. (منتهی الارب)
- قبص
گرفتن با سر انگشتان، شاد مانیدن ریشه نژاد، انبوه مردم شماره بسیار از مردم بزرگ سر، جگر درد، شکمدرد
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
قاپوق، دار اعدام، چوبی بلند که در وسط میدان برپا می کردند و بر سر آن حلقه یا چیز دیگر می گذاشتند تا سواران در حین تاختن آن را با تیر بزنند، قباق
نوعی پارچۀ ظریف که از کتان می بافته اند، نی، نای، هر گیاهی که ساقۀ آن مانند نی میان تهی باشد، استخوان ساق دست یا پا، مروارید آبدار
محکم، سخت
آسوده، راحت
نوعی داروی خوراکی جامد که در شکل ها و اندازه های مختلف و با خواص متفاوت عرضه می شود
گرده نان، کلیچه، گرده
هر چیز گرد مثلاً قرص خورشید، قرص ماه
قرص کمر: در علم زیست شناسی دانه ای پهن و قهوه ای رنگ که از میوۀ درختی در هند گرفته می شد و در طب قدیم گرد آن را با زردۀ تخم مرغ مخلوط می کردند و به صورت حب یا ضماد برای تقویت نیروی جنسی مردان به کار می بردند
آسوده، راحت
نوعی داروی خوراکی جامد که در شکل ها و اندازه های مختلف و با خواص متفاوت عرضه می شود
گرده نان، کلیچه، گرده
هر چیز گرد مثلاً قرص خورشید، قرص ماه
قرص کمر: در علم زیست شناسی دانه ای پهن و قهوه ای رنگ که از میوۀ درختی در هند گرفته می شد و در طب قدیم گرد آن را با زردۀ تخم مرغ مخلوط می کردند و به صورت حب یا ضماد برای تقویت نیروی جنسی مردان به کار می بردند
(اَ بَ)
لغت نامه دهخدا
بزرگ سر. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). درازسر یاگردسر. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، بسختی درافتادن. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج) ، خرد و خوار شمردن کسی را. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج). حقیر داشتن. (تاج المصادر بیهقی) (المصادر) ، فروشدن ستاره، بناگاه درآمدن بجایی، بر ناقه برجستن گشن بی آنکه رها کنند او را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) ، ستم کردن. (غیاث اللغات) (آنندراج)
(مِ بَ)
لغت نامه دهخدا
آن رسن که ببندند و اسبان مسابقت از آنجا رها کنند. (مهذب الاسماء). رسن که پیش اسبان رهان، کشیده دارند تا راست ایستند به اول سباق. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، راستی. یقال: اخذته علی المقبص، ای علی قالب الاستواء، یعنی راست و درست داشتم او را. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). ج، مقابص. (اقرب الموارد)
(قَ صَ)
لغت نامه دهخدا
ملخ. (منتهی الارب) ، مقدار پری در کف دست از گندم، آنچه به سر انگشتان گرفته شود. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)
ملخ، بر گرفته با سر انگشتان خاکبار خاک گرد آمده، توده ماسه، بر گرفته با سر انگشتان
