- قبثر (قَ ثَ)
فرومایۀ گمنام. (منتهی الارب) (آنندراج)
معنی قبثر - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(اِ)
لغت نامه دهخدا
آبلۀ ریزه برآوردن روی کسی: بثر وجهه بثراً. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). بثور. (منتهی الارب)
آبلۀ ریزه برآوردن روی کسی. بثر. بثور. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). و رجوع به مصادر مذکور شود.
آبلۀ ریزه برآوردن روی کسی. بثر. بثور. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). و رجوع به مصادر مذکور شود.
(بَ)
لغت نامه دهخدا
چیزی از تن برجسته. (تاج المصادر بیهقی). آبله ریزه که براندام برآید. (آنندراج) (منتهی الارب). هرچه از تن واندام مردم بیرون آید چون ارزن. (زمخشری). جوش. هرچه برجهد از اندام مردم چون خردک و غیر آن. (مهذب الاسماء). آبلۀ خرد یا دانۀ سرخ یا زرد که از جوشش خون بر اندام پدید آید. (غیاث اللغات). خراج خرد. بثره یکی آن. ج، بثور. (از اقرب الموارد) : ششم از بثرها که بر وی (زفان) پدید آید. (ذخیرۀ خوارزمشاهی).
(بَ ثِ)
لغت نامه دهخدا
نعت از بثر و بثور، آبلۀ ریزه برآورده. جوش دار. آنکه آبله ریزه برآورده است. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). کسی که روی او آبله ریزه برآورده باشد. (ناظم الاطباء)
(مُ ثِ)
لغت نامه دهخدا
مبثره. جوش پدیدآرنده: (و هی) (ای البطم) مصدعه للرأس مبثره للفم. (ابن البیطار، یادداشت به خط مرحوم دهخدا)
(ثِ)
لغت نامه دهخدا
درخت وج باشد و آن را به عربی عودالوج و به فارسی اکر (اکیر) ترکی خوانند. (برهان) (آنندراج) (حاشیۀ برهان چ معین از تحفۀ حکیم مؤمن)
(قَ)
لغت نامه دهخدا
زمین پست و نرم، خرمابن زود بارآور، خرمابن که بارش در شاخ او بوده باشد. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)
به عربی نام گیاهی است که شتران میخورند و به فارسی گیاه چرای شتران نامند. به سریانی به معنی کبر است. (داود انطاکی جزء یکم ص 141)
(اِ تِ)
لغت نامه دهخدا
آبلۀ ریزه برآوردن جلد. (از منتهی الارب) (آنندراج). به آبله شدن پوست. (تاج المصادر بیهقی). جوش زدن. آبله کردن پوست
(قَ)
لغت نامه دهخدا
سعید بن محمد بن شعیب بن احمد بن نصرالله انصاری ادیب. خطیب جزیره قبثور و جز آن مکنی به ابوعثمان. وی از ابوالحسن انطاکی مقری و ابوزکریای عائذی و ابوبکر زبیدی و جز ایشان روایت کند و از ابوعلی بغدادی در کودکی کمی حدیث شنیده. وی پیرمردی صالح و پارسا و از امامان و عالمان قرآن و قرائت و معانی آن است. او به سال 420 هجری قمری وفات یافت. (معجم البلدان)
(قُ بَ)
لغت نامه دهخدا
نوعی از مرغان که چکاوک نامندش. (منتهی الارب). رجوع به مادۀ بالا و رجوع به قبره شود، نوعی از انگور دراز سپید جید و نیکو. (منتهی الارب)
(قُبْ با)
لغت نامه دهخدا
گروه فراهم آمده جهت برآوردن و کشیدن شکار از دام. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) ، چراغی که صیاد در شب افروزد. (ناظم الاطباء). چراغ شکاری در شب. (منتهی الارب)
پروش جوشی که از اندام برآید، آبخیز جوش و دانه ریز که روی پوست پیدا شود. واحد آن بثره، جمع بثور
