- فور(پسرانه)
از شخصیتهای شاهنامه، نام پادشاه هند در زمان اسکندر مقدونی
معنی فور - جستجوی لغت در جدول جو
- فور
جوشیدن، کنایه از شتاب، تعجیل
- فور
رنگ سرخ کم رنگ
تریاک
تریاک
- فور
مخفف وافور، (فرهنگ فارسی معین)،
- اهل فور، وافوری، تریاکی، (فرهنگ فارسی معین)
- اهل فور، وافوری، تریاکی، (فرهنگ فارسی معین)
- فور
نام رای کنوج است که یکی از رایان و پادشاهان هند باشد، و سکندر اورا کشت، (برهان)، ظاهراً عنوان عمومی یک خانوادۀ سلطنتی یا نام عمومی شاهان یک ناحیه است:
خنیده به هر جای جمهور نام
به مردی فزون کرده از فور نام،
فردوسی،
منم فور و از فور دارم نژاد
که از قیصران کس نکردیم یاد،
فردوسی،
که گاهی سکندر بود گاه فور
گهی درد و خشم است و گه جشن و سور،
فردوسی،
اگر فیلفوس این نوشتی به فور
تو هم رزم آغاز و بردارشور،
فردوسی،
ای خداوندی که فرمان تو را ماند همی
تخت خان و طوق فور و تیغ قیصر تاج رای،
منوچهری،
وی دارا را که ملک عجم بود و فور را که پادشاه هند بود بکشت، (تاریخ بیهقی)،
زدم گردن فور قتال را
گرفتم به چین جای چیپال را،
نظامی
خنیده به هر جای جمهور نام
به مردی فزون کرده از فور نام،
فردوسی،
منم فور و از فور دارم نژاد
که از قیصران کس نکردیم یاد،
فردوسی،
که گاهی سکندر بود گاه فور
گهی درد و خشم است و گه جشن و سور،
فردوسی،
اگر فیلفوس این نوشتی به فور
تو هم رزم آغاز و بردارشور،
فردوسی،
ای خداوندی که فرمان تو را ماند همی
تخت خان و طوق فور و تیغ قیصر تاج رای،
منوچهری،
وی دارا را که ملک عجم بود و فور را که پادشاه هند بود بکشت، (تاریخ بیهقی)،
زدم گردن فور قتال را
گرفتم به چین جای چیپال را،
نظامی
- فور
آهوبرگان، جمع واژۀ فائر، (منتهی الارب)، رجوع به فائر شود
- فور
جوشش، شتاب، روش، تند زود تند زود سریع. یا برفور. سریعا فورا
- فور
بور، رنگ سرخ کم رنگ
- فور((فُ))
زود، سریع
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(حِسْیْ)
لغت نامه دهخدا
طفره. (منتهی الارب). برجستن. (منتخب اللغات) (منتهی الارب). بالا برجستن. (منتهی الارب). از نشیب بر بالا برجستن. (زوزنی). وثب. (تاج المصادر)
(تَ)
لغت نامه دهخدا
گل باشد و آن را بتازی طین گویند و بعضی با زای منقوطه نیز خوانند. (فرهنگ جهانگیری) (از فرهنگ رشیدی). گل باشد که بعربی طین خوانند. (برهان). بمعنی گل است که بعربی طین خوانند و در برهان تفوز بر وزن تموز نیز آورده. (انجمن آرا) (آنندراج). گل. و قیل با زای تازی. بتازیش طین خوانند. (شرفنامۀ منیری). گل و طین و سفال. (ناظم الاطباء). رجوع به تفوز شود
(سَفْ فو)
لغت نامه دهخدا
ماهی است بسیارخار. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (آنندراج) ، تخته ای است که بر آن حساب نویسند و بعد از نقل آن محو سازند. (منتهی الارب). جریدۀ چوبین. (مهذب الاسماء). سبوره. (اقرب الموارد)
(صَ)
لغت نامه دهخدا
قریه ای است در سواد یمامه که در آن نخلها است که آن را کبدات نامند و آن نیکوترین ثمر دنیا است. (معجم البلدان)
(صَ)
لغت نامه دهخدا
دختر کاهن مدیانی بود که در ازدواج موسی درآمد و برای وی دو پسر تولید کرد. (حزقیال 2:21و22) (قاموس کتاب مقدس). رجوع به صفورا شود
پدر بالاق شهریار موآب بود. (سفر اعداد 22:2 و4 و10 و16 و 23:18) (صحیفۀ یوشع 24:9) (سفر داوران 1) (قاموس کتاب مقدس)
پدر بالاق شهریار موآب بود. (سفر اعداد 22:2 و4 و10 و16 و 23:18) (صحیفۀ یوشع 24:9) (سفر داوران 1) (قاموس کتاب مقدس)
آمرزگار، آمرزنده، غفار