- فقاهت
فقیه و آگاه بودن در زمینۀ احکام شرعی
معنی فقاهت - جستجوی لغت در جدول جو
- فقاهت (ذَءْ طْ)
فقاهه. فقیه گردیدن. (منتهی الارب) (مصادر اللغۀ زوزنی) (تاج المصادر بیهقی). دانستن علم دین و فقاهت اخص از فقه است، چه فقه مطلق دانش است. (یادداشت مؤلف) : به علم و فقاهت معتمدعلیه بود. (تاریخ قم) ، دانستن چیزی را و دریافتن. (منتهی الارب)
- فقاهت
فقیه گردیدن، دانستن علم دین
- فقاهت ((فَ هَ))
دانا شدن، عالم گشتن، فقیه شدن، فقیه بودن
- فقاهت
اجتهاد، تفقه، هوشمندی
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
خوش طبع بودن، شوخ و خندان بودن، سخنان خنده دار گفتن و خندیدن، خوش طبعی، خوش منشی، مزاح
(فَ هََ)
لغت نامه دهخدا
شأن. شوکت. شکوه مندی. زیبایی. (برهان). مأخوذ از فراهه عربی به معنی انبساط و شادمانی و شاد گردیدن. در فارسی ’فره’ و ’فر’ بدین معنی است. (از حاشیۀ برهان چ معین). و رجوع به فراهه شود
بیمارخیزی، کسالت، ناخوشی، نقهی