معنی فقاهت
- فقاهت (ذَءْ طْ)
- فقاهه. فقیه گردیدن. (منتهی الارب) (مصادر اللغۀ زوزنی) (تاج المصادر بیهقی). دانستن علم دین و فقاهت اخص از فقه است، چه فقه مطلق دانش است. (یادداشت مؤلف) : به علم و فقاهت معتمدعلیه بود. (تاریخ قم) ، دانستن چیزی را و دریافتن. (منتهی الارب)