فقاهت فقاهت فقاهه. فقیه گردیدن. (منتهی الارب) (مصادر اللغۀ زوزنی) (تاج المصادر بیهقی). دانستن علم دین و فقاهت اخص از فقه است، چه فقه مطلق دانش است. (یادداشت مؤلف) : به علم و فقاهت معتمدعلیه بود. (تاریخ قم) ، دانستن چیزی را و دریافتن. (منتهی الارب) لغت نامه دهخدا
فکاهت فکاهت خوش طبع بودن، شوخ و خندان بودن، سخنان خنده دار گفتن و خندیدن، خوش طبعی، خوش منشی، مزاح فرهنگ فارسی عمید
